ผู้ประกอบด้วยธรรม ๔๐ ประการ

[เล่มที่ 38] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้าที่ 493

ผู้ประกอบด้วยธรรม ๔๐ ประการ

[๒๐๑] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔๐ ประการเป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของที่เขานำมาทอดทิ้งไว้ ธรรม ๔๐ ประการเป็นไฉน คือ

เป็นผู้ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่น ในการฆ่าสัตว์ ๑

พอใจในการฆ่าสัตว์ ๑

กล่าวสรรเสริญการฆ่าสัตว์ ๑

ลักทรัพย์ด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการลักทรัพย์ ๑

พอใจในการ ลักทรัพย์ ๑

กล่าวสรรเสริญการลักทรัพย์ ๑

ประพฤติผิดในการด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการประพฤติผิดในกาม ๑

พอใจในการประพฤติ ผิดในกาม ๑

กล่าวสรรเสริญการประพฤติผิดในกาม ๑

พูดเท็จด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการพูดเท็จ ๑

พอใจในการพูดเท็จ ๑

กล่าวสรรเสริญการพูดเท็จ ๑

พูดส่อเสียดด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการ พูดส่อเสียด ๑

พอใจในการพูดส่อเสียด ๑

กล่าวสรรเสริญการพูดส่อเสียด ๑

พูดคำหยาบด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการพูดคำหยาบ ๑

พอใจในการพูดคำหยาบ ๑

กล่าวสรรเสริญการพูดคำหยาบ ๑

พูดเพ้อเจ้อด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการพูดเพ้อเจ้อ ๑

กล่าวสรรเสริญการพูดเพ้อเจ้อ ๑

อยากได้ของผู้อื่นด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการอยากได้ของผู้อื่น ๑

พอใจในการอยากได้ของผู้อื่น ๑

กล่าวสรรเสริญการอยาก ได้ของผู้อื่น ๑

มีจิตปองร้ายด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในการปองร้าย ๑

พอใจในการปองร้าย ๑

กล่าวสรรเสริญการปองร้าย ๑

มีความเห็นผิด ด้วยตนเอง ๑

ชักชวนผู้อื่นในความเห็นผิด ๑

พอใจในความเห็นผิด ๑

กล่าวสรรเสริญความเห็นผิด ๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบ ด้วยธรรม ๔๐ ประการนี้ เป็นผู้ถูกทอดทิ้งไว้ในนรก เหมือนสิ่งของที่ เขานำมาทอดทิ้งไว้

ธรรมแลย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม