สมณะ ๔ จำพวก และ ความสำเร็จของภิกษุในพระพุทธศาสนา

ผู้มีอายุ ในข้อเหล่านี้ อะไร เป็นข้อที่แปลกกัน อะไร เป็นข้อประสงค์ อะไร เป็นข้อที่การทำให้ต่างกัน ในระหว่างของท่านและของเรา ดังนี้.

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลายพวกปริพาชก-อัญญเดียรถีย์ ผู้มีวาทะอย่างนี้ อันพวกเธอพึงกล่าวตอบอย่างนี้ว่า ผู้มีอายุ ความสำเร็จ มีอย่างเดียวหรือมีมากอย่าง?

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ความสำเร็จ มีอย่างเดียวเท่านั้น ไม่มีมากอย่าง พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ผู้มีอายุ ก็ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้มีราคะ หรือ ของผู้ปราศจากราคะ?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลายพวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ปราศจากราคะ มิใช่ของผู้มีราคะ พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้มีโทสะ หรือของผู้ปราศจากโทสะ?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบพึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ปราศจากโทสะ มิใช่ของผู้มีโทสะ พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้มีโมหะ หรือของผู้ปราศจากโมหะ?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ปราศจากโมหะ มิใช่ของผู้มีโมหะ พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้มีตัณหา หรือของผู้ปราศจากตัณหา?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบพึงพยากรณ์อย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ปราศจากตัณหา มิใช่ของผู้มีตัณหา พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้มีอุปาทาน หรือของผู้ไม่มีอุปาทาน?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลายปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ไม่มีอุปาทาน มิใช่ของผู้มีอุปาทาน พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้รู้แจ้ง หรือของผู้ไม่รู้แจ้ง?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบพึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้รู้แจ้ง มิใช่ของผู้ไม่รู้แจ้ง.
พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า ความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ยินดียินร้าย หรือของผู้ไม่ยินดียินร้าย?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลายปริพาชก อัญญเดียรถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ไม่ยินดียินร้าย มิใช่ของผู้ยินดียินร้าย พวกเธอ พึงกล่าวอย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ยินดีในความเนิ่นช้า มีความเนิ่นช้าเป็นที่มายินดี หรือ ของผู้ยินดีในความไม่เนิ่นช้า มีความไม่เนิ่นช้าเป็นที่มายินดี?

ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย พวกปริพาชก อัญญเดียร์ถีย์ เมื่อจะพยากรณ์โดยชอบ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่าความสำเร็จนั้น เป็นของผู้ยินดี ในความไม่เนิ่นช้า มีความไม่เนิ่นช้า เป็นที่มายินดีมิใช่ของผู้ยินดี ในความเนิ่นช้า มีความเนิ่นช้า เป็นที่มายินดี

ขออนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ