คนไข้อนาถา

ที่เห็นชัดเวลานี้

คนไข้ที่ควรเมตตาอย่างหนักเป็นคนแรก คือ ตนเอง

เพราะช่างดูน่าอนาถ บ้าๆ บิ่นๆ คุ้มดีคุ้มร้าย

ดำด่างด้วยอกุศล...และ...อยู่ไกลบ้านสุดประมาณ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาค่ะ

โกรธไปแล้วไม่รู้จะทำอย่างไร

บังคับบัญชาไม่ได้

มีเหตุปัจจัยก็เกิดขึ้น

น่าอนาถจริงๆ

ความไม่รู้ ไม่รู้ว่าโกรธอะไร ทั้งๆ ที่่เป็นแต่สภาพธรรม

เมตตา เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย

เป็นคนโกรธง่าย

สะสมปฏิฆานุสัยไว้มาก

ทำให้เป็นคนโกรธง่าย

ฉะนั้นเมตตาก็เกิดยาก

ฟังธรรมไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเป็นพระอนาคามี

จึงจะดับความโกรธได้ไม่เกิดอีกเลย

หนทางอื่นไม่มี

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

คำถามทิ้งท้าย จากท่านอาจารย์

ควรโกรธคนที่กำลังเป็นไข้หนัก อนาถาหรือเปล่า

เมตตา ยากมั๊ยคะ????

ควรเมตตา ให้ความเป็นมิตร หวังดี และความไม่มีภัยแก่เขา

เกื้อกูลอนุเคราะห์ให้เขาเกิดกุศลจิต ละอกุศลธรรม

หากโกรธเขา

เราเองที่เป็นคนไข้หนัก อนาถา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

พึ่งรู้ตัวเองก็เป็นคนไข้อนาถาเหมือนกัน เราก็อนาถาคนอื่นก็อนาถาเมื่อพิจารณา... เป็นคนไข้อนาถา...มาพักชั่วคราว...บ้านก็แสนไกล....รู้สึกสลดใจ (ขณะนี้นะคะ) ....แต่พอไม่ฟังพระธรรมเสมอเนืองๆ ...ลืมหมด....จึงเป็นผู้มีปกติหลงลืมสติอยู่เรื่อยๆ กระทู้นี้เตือนใจเหลือเกิน..... กราบอนุโมทนาทุกท่านคะ

ขอขอบพระคุณและอนุโมทนาค่ะ

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า จงมีธรรมะเป็นเกาะ มีธรรมะเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พี่งค่ะ

ทุกวันนี้ เป็นคนไข้อนาถาเป็นส่วนใหญ่ สงสารตัวเองจัง บางวันก็เป็นคนไข้หนักเพราะ

แสดงโทสะ ให้คนอื่นรู้ บางวันก็เป็นคนไข้อนาถามีโทสะในใจ แต่ไม่แสดงออก เมื่อระลึกรู้

ก็คิดนึกเป็นเรื่องราว เห็นความเป็นอนัตตาจริงๆ ที่ไม่สามารถบังคับบัญชาได้ เมื่อมีเหตุ

ปัจจัยก็เป็นคนไข้หนัก เหมือนที่อจ.สุจินต์บรรยายเลย ตั้งแต่ตื่นลืมตาก็มีแต่โลภะ

โทสะเห็นสิ่งที่ปรากฎทางตา ก็เป็นอกุศลเสียแล้ว เพราะไม่พอใจ ไม่ชอบใจ ซึ่งก็ได้

แต่น้อมว่าเป็นธรรมเท่านั้นเอง

ขออนุโมทนาค่ะ