เหตุแห่งการฆ่าตัวตาย.
เท่าที่ค้นคว้ามา ทราบว่า การฆ่าตัวตาย ไม่เป็นอกุศลกรรมบถ คือไม่นำเกิดในอบายแต่ อกุศลจิตก่อนตายที่เศร้าหมอง เป็นปัจจัยให้เกิดในอบายภูมิได้ และ มีแสดงไว้ในพระไตรปิฎกว่า การฆ่าตัวตายเป็นวิบาก คือ ผลของปาณาติบาต
การฆ่าตัวตายของปุถุชนนั้น โดยมากมาจากความรักตัวเอง เป็นเหตุหนึ่ง หลายท่านก็ทำสำเร็จ หรือไม่สำเร็จ ก็แล้วแต่เหตุปัจจัย ตามที่กล่าวข้างต้น
แต่ในประเด็นของการสะสมของจิต ย่อมต้องมี (ถ้าไม่เคยคิดมาก่อน แล้วความคิดแบบนี้จะมาจากไหน) เช่น การคิดที่จะฆ่าตัวตายบ่อยๆ จนกระทั่งมีกำลัง และมีปรากฏออกมาในรูปของความฝันว่า ได้ฆ่าตัวตายแล้ว และเมื่อถึงพร้อมด้วยเหตุปัจจัย ก็ต้องฆ่าตัวตายในที่สุด คือว่า มีหลายท่านที่ไม่สามารถเลิกคิดเรื่องการฆ่าตัวตายได้เลย แม้ได้ฟังเรื่องเต่าตาบอด เป็นต้น ต่างกับบางท่านที่ไม่เคยแม้แต่จะคิด
ขอเรียนถามว่า การสะสมความคิดที่จะฆ่าตัวตาย เป็นเหตุแห่งการฆ่าตัวตาย ได้หรือไม่คะ ตามหลักของเหตุและผล "การสะสมของจิต เมื่อมีกำลังย่อมมีผล"
ขอขอบพระคุณในคำตอบค่ะ
การสะสมความคิดฆ่าที่จะตัวตาย ย่อมเป็นเหตุแห่งการฆ่าตัวตายได้ เพราะถ้าใจไม่คิด การกระทำการฆ่าตัวตายย่อมมีไม่ได้
อนึ่ง การสะสมการฆ่าสัตว์อื่น (ปาณาติบาต) ย่อมเป็นเหตุการมีอายุสั้นคือตายก่อนวัยอันควร ตายด้วยอุบัติเหตุบ้าง ตายเพราะผู้อื่นฆ่าบ้าง ตายเพราะฆ่าตนเองบ้าง
เรียนท่านผู้รู้
การฆ่าตัวตาย สรุปว่า เป็นบาป หรือไม่บาปคะ
ขอบพระคุณค่ะ
การสะสมความคิดฆ่าที่จะตัวตาย เป็นเหตุแห่งการฆ่าตัวตาย ได้หรือไม่คะ
ผมเข้าใจว่า ความต้องการที่จะตาย เป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ตายได้ครับ
โดยปัจจัยหลักที่จะทำให้ตายก่อนวัยอันควรคือ ปาณาติบาตที่เราทุกคนได้ทำไว้แล้วในอดีต ส่วนความต้องการที่จะตาย ย่อมทำให้เป็นผู้ประมาท โดยการไม่รักษาอัตภาพของตนตามที่สมควร ซึ่งหากสะสมความต้องการตายไว้มาก ก็ประมาทมาก อันจะเป็นปัจจัยหนึ่ง (เป็นสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม) ที่ทำให้จุติจิตเกิดขึ้นได้ครับ
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านครับ
