อินเดีย ... อีกแล้ว 4 เตรียมเจริญกุศลทุกประการ

เตรียมเจริญกุศลทุกประการ

ความจริง การเจริญกุศลทุกประการเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องให้พรกับตนเองอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เมื่อยังต้องการลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ซึ่งเป็นผลของกุศล ก็ต้องทำกุศล เจริญกุศลทุกประการ แต่ถ้าทำกุศลเพียงต้องการแค่ลาภ ยศ สรรเสริญสุข ก็ยังเป็นหนทางที่ผิด เ พราะยังทำให้วนเวียนอยู่ในวัฏฏะ ไม่สามารถหลุดพ้นไปได้ดังนั้น กุศลประการสำคัญที่ต้องทำควบคู่กันไป พร้อมกับกุศลอื่นๆ คือ การอบรมเจริญปัญญา ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรม ที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงว่า ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน จึงจะละคลายการยึดมั่นในตัวตนได้ ซึ่งเป็นกุศลที่ทำยากที่สุด เพราะเป็นการสวนกระแสความเคยชินของโลภะ ความยึดติดที่สะสมมาเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ จึงต้องศึกษาพระธรรมที่ลึกซึ้ง รู้ตามได้ยาก แต่พวกเราโชคดีที่มีท่านอาจารย์ได้กรุณาทำให้เข้าใจง่ายขึ้น แล้วพร่ำสอนด้วยความอดทน ไม่ว่าใครจะถามซ้ำไปซ้ำมาอย่างไรก็ตาม เมื่อพอเข้าใจบ้างแล้ว ก็จะเห็นพระมหากรุณาคุณ พระปัญญาคุณ พระบริสุทธิคุณของพระผู้มีพระภาคบ้างตามกำลังสติปัญญาของตน

พระธรรมลึกซึ้งเปรียบเหมือนความลึกของมหาสมุทร แต่ความเข้าใจของเรานั้นเล็กน้อยมากเปรียบเหมือนจะงอยปากยุงที่จุ่มลงไปในมหาสมุทร ก็ลองวาดภาพดูว่า มีส่วนที่จะไม่รู้อีกมากสักแค่ไหน เพราะฉะนั้น ศึกษาพระธรรมตลอดชีวิตก็ไม่พอ อีกหลายๆ ๆ ชีวิตก็ไม่พอ ตลอดไปในสังสารวัฏฏ์ที่จะวนเวียนต่อไปนี่แหละ เพราะฉะนั้นทำกุศลครั้งใดก็อธิษฐานขอให้ได้ฟังธรรม เข้าใจธรรม และน้อมประพฤติปฏิบัติตามธรรมทุกชาติที่เกิดด้วยเทอญ (อีกนัยหนึ่ง ปรารถนาเกิดในสุคติภูมิ ถึงจะมีโอกาสได้ฟังธรรมและเข้าใจธรรม ซึ่งก็เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้อีกเหมือนกัน เพราะยังไม่ใช่พระโสดาบัน ก็แล้วแต่เหตุปัจจัยค่ะ มีโอกาสเมื่อไรก็ขอให้ได้ฟังและได้เข้าใจด้วย)

ทุกครั้งที่ไปนมัสการสังเวชนียสถานที่อินเดีย รู้สึกมีศรัทธาแรงกล้าในการทำกุศลในดินแดนที่พระผู้มีพระภาคทรงประสูติ ตรัสรู้ แสดงปฐมเทศนา และ ดับขันธปริ-นิพพาน คนอื่นๆ ก็เหมือนกัน เมื่อทราบข่าวแม้ไม่ได้ไปด้วย ก็อนุโมทนาในกุศลที่จะได้ไปกราบไหว้สถานที่ที่แม้ในสวรรค์ก็ไม่มี บางท่านก็ฝากของไปทำบุญ เช่น ปัจจัยยา ไปถวายที่วัดไทยในอินเดีย ทั้งๆ ที่วัดในเมืองไทยก็มากมาย แต่มีความรู้สึกว่า ถ้าได้ไปถวายที่อินเดียจะได้กุศลมากกว่า เพราะมีศรัทธามากกว่า ทุกครั้งสิ่งที่เราตระเตรียม ก็จะเป็นสิ่งของที่คิดว่าจะเป็นประโยชน์ต่างๆ

แต่จริงๆ แล้ว ทางให้เกิดกุศลนั้น ไม่ใช่มีแต่วัตถุทานเท่านั้น ทางให้เกิดกุศลมีถึง ๑๐ ทาง คือให้ทาน ๑ อุทิศส่วนกุศลให้บุคคลอื่น ๑ อนุโมทนาในกุศลของคนอื่น ๑ การรักษากายวาจาให้เป็นปกติ (ศีล) ๑ ประพฤติอ่อนน้อมต่อผู้ที่ควรอ่อนน้อม ๑ ประพฤติตนให้เป็นประโยชน์แก่บุคคลอื่น เช่นช่วยเหลือกิจการงานต่างๆ ๑ ก ารอบรมเจริญความสงบและอบรมเจริญปัญญา ๑ การฟังธรรม ๑ การแสดงธรรม ๑ และกุศลต่างๆ ที่จะเกิดได้ เพราะมีความเห็นตรง รู้ว่าสิ่งใดเป็นกุศล ควรเจริญ สิ่งใดเป็นอกุศลควรละ (ทิฏฐุชุกรรม) เมื่อมีความเห็นถูก เห็นตรงก็จะเป็นเหตุให้เจริญกุศลอื่นๆ ได้