รู้หรือยังว่าแข็งเป็นธรรมะ

อาทิตย์ ที่ ๒๖ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

ครั้งที่ ๑๐๐

ชมชื่น ฟังเรื่องสภาพของแข็ง อยากจะถามว่า มันจะแข็งสักเท่าไร

มันจึงจะแข็ง

อาจารย์ แข็งเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ แค่นี้ แค่แข็งเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ

ชมชื่น แต่เดี๋ยวนี้ มันก็ไม่แข็ง มันเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

อาจารย์ สิ่งใดสิ่งหนึ่ง นั่นอะไรคะ?

ชมชื่น จากแข็งเป็นสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

อาจารย์ แข็งจะเป็นอื่นได้ไหมคะ? ...ไม่ได้ค่ะ

ชมชื่น แต่มันก็ไม่ได้ตรงลักษณะของแข็ง

อาจารย์ ก็แข็งมี ก็รู้ลักษณะของแข็งว่าเป็นธรรมะ ไม่อย่างนั้นก็ได้

ยินแต่คำว่าธรรมะๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นธรรมะ เพราะฉะนั้นขณะที่แข็งปรากฏ รู้ไหม เข้าใจไหม ว่า แข็ง เป็นสิ่งที่มีจริง เกิดตามเหตุ ตามปัจจัย แล้วก็ดับไป จะไม่ให้ดับก็ไม่ได้ จะไม่ให้เกิดก็ไม่ได้ ไม่ให้เป็นแข็งก็ไม่ได้ นี่คือทุกอย่าง เป็นธาตุ เป็นธรรมะไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร เกิดแล้วก็ดับ

ชมชื่น ก็ได้ยินมาเป็นพยัญชนะแบบนั้น

อาจารย์ แล้วเดี๋ยวนี้รู้ไหมคะ ว่าแข็งเป็นธรรมะ? ...ยังค่ะ

ปรากฏหรือเปล่า?

ชมชื่น ตอนนี้ปรากฏตรงข้อศอก

อาจารย์ เริ่มเข้าใจว่าลักษณะนั้นมีจริงๆ ขณะที่แข็งปรากฏ มีจิตที่

กำลังรู้แข็ง จะไม่มีอย่างอื่นเลยทั้งสิ้น นอกจากแข็ง กับสภาพที่กำลังรู้แข็งเท่านั้น นั่นคือไม่มีเรา ไม่มีตัวตน ไม่มีตา ไม่มีหู ไม่มีจมูก ไม่มีอะไรทั้งสิ้น ไม่มีเพื่อน ไม่มีโลก ไม่มีต้นไม้ ไม่มีอะไร มีแต่ลักษณะที่แข็ง และ สภาพที่รู้แข็ง ถ้าสามารถจะเข้าใจอย่างนี้ได้ ก็รู้ว่าไม่มีเรา เพราะว่าอย่างอื่นไม่มีเลย มีแต่แข็ง กับ สภาพที่รู้แข็ง

ชมชื่น อย่างฟังที่ท่านอาจารย์แสดงตรงนี้นะคะ ก็เข้าใจ แต่ขอ

ประทานโทษนะคะ การเข้าใจ มันไม่ได้ตรงลักษณะตรงนั้น ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจึงเป็นแบบนี้

อาจารย์ เพราะฉะนั้น เดี๋ยวนี้รู้ตรงแข็ง ไม่ใช่ตรงอื่น ตรงนั้นเลยที่

แข็งนั่นแหละ ไม่อย่างนั้นก็บอกไม่ได้ว่า แข็ง ที่บอกได้ว่าแข็งเพราะกำลังมีแข็งปรากฏให้รู้ว่าแข็งมี และในขณะนั้นก็ไม่มีสิ่งใดทั้งสิ้น จึงจะละอัตตสัญญา คือการจำว่ามีเรา เพราะว่าขณะนั้นอะไรๆ ก็ไม่มี มีแต่สภาพธรรมที่กำลังปรากฏกับจิตซึ่งกำลังรู้สิ่งนั้น โลกทั้งโลกไม่มีค่ะ มิฉะนั้น ก็ยังจะเก็บความจำไว้ว่ามีอยู่เป็นอัตตสัญญา เพราะฉะนั้น ที่จะรู้ว่าไม่มีอัตตา เพราะว่าสภาพธรรมปรากฏทีละลักษณะ และเฉพาะลักษณะที่ปรากฏเท่านั้นนะคะ ซึ่งต่อไปปัญญาสามารถจะประจักษ์การเกิดขึ้นและดับไปได้ก็ยิ่งมั่นคงว่าไม่มีเรา มีแต่ธรรมะซึ่งเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ขณะนี้

เพียงฟังแล้วอบรมเจริญปัญญา จนกระทั่งไม่สงสัยในสภาพที่แข็ง และ สภาพธรรมอื่นๆ ที่กำลังมีในขณะนี้ด้วย ว่าเป็นธรรมะเข้าใจขึ้นว่าเป็นธรรมะ นี่คือประโยชน์ของการเรียน มีธรรมะ แต่ไม่เคยรู้ว่าเป็นธรรมะ

เพราะฉะนั้น ฟังแล้วรู้ว่าขณะนี้ไม่ว่าอะไรจะปรากฏ สิ่ง

นั้นแหละเป็นธรรมะทั้งหมด จนกว่าจะมีความเข้าใจที่มั่นคงในลักษณะของสภาพธรรมแต่ละอย่าง เป็นอย่างนั้น ไม่เป็นอย่างอื่น แล้วจะเป็นเราได้อย่างไร แล้วจะเที่ยงได้อย่างไร