เกิดมาเพราะอวิชชานี่เอง

สาธุ

ผิดตั้งแต่เกิด

เกิดเพราะไม่รู้

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

การเกิดเป็นทุกข์ เป็นภัยของสังสารวัฏฏ์ ขณะนี้สภาพธรรมก็กำลังเกิด (ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจ) นี้เองคือ ทุกข์อันมีเหตุคือ สมุทัย (ตัณหา) และที่ไม่รู้ความจริงเช่นนี้ก็เพราะอวิชชา

ขออนุโมทนาครับ

เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงต้องเกิดมาเพื่อที่จะได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ได้รส ได้ถูกต้องสัมผัสและคิดนึกอีกในสังสารวัฏฏ์ จนกว่าความไม่รู้ คือ อวิชชาจะถูกประหานหมดสิ้นเป็นสมุจเฉท จึงจะไม่ต้องเกิดมาเห็น ได้ยิน ฯลฯ อีกต่อไป

ข้อความใน ติณกัฏฐสูตร ข้อ ๔๒๑ และ ๔๒๒ พระผู้มีพระภาคตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า เหมือนอย่างว่า บุรุษตัดทอนหญ้า ไม้ กิ่งไม้ ใบไม้ในชมพูทวีปนี้ แล้วจึงรวมกันไว้ ครั้นแล้วพึงกระทำให้เป็นมัดๆ ละ ๔ นิ้ว วางไว้ สมมติว่านี้เป็นมารดาของเรา นี้เป็นมารดาของมารดาของเรา โดยลำดับ มารดาของมารดาแห่งบุรุษนั้นไม่พึงสิ้นสุด ส่วนว่า หญ้า ไม้ กิ่งไม้ ใบไม้ ในชมพูทวีปนี้ พึงถึงการหมดสิ้นไป ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นที่กางกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุด เบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ พวกเธอได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้า ตลอดกาลนานเหมือนฉันนั้น

เมื่อได้ฟังพระธรรม พิจารณาพระธรรมแล้วก็น้อมระลึกถึงธรรมะโดยละเอียดขึ้น คือแม้แต่กำลังเห็นในขณะนี้นะค่ะเมื่อไม่รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏ ก็เป็นอันตราย เป็นโทษ เพราะเหตุว่าเป็นปัจจัยให้เกิดโลภะบ้างโทสะบ้าง เป็นส่วนใหญ่ในชีวิต

ขออนุโมทนาค่ะ

เมื่อไม่รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏ ก็เป็นอันตราย เป็นโทษ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ