สัตว์ทั้งหมดรักสุข เกลียดทุกข์
เมตตา
วันที่ 31 ต.ค. 2552
หมายเลข 14113
อ่าน 1,161
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 485
ใครๆ ตรวจตราด้วยจิตทั่วทุกทิศแล้ว หาได้พบ ผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าตนในที่ไหนๆ ไม่เลย สัตว์เหล่าอื่น ก็รักตนมากเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ผู้รักตนจึงไม่ ควรเบียดเบียนผู้อื่น.
หึเส ปรมตฺตกาโม ความว่า เพราะเหตุที่สัตว์ทั้งหมดรักตัวเอง คือรักสุข เกลียดทุกข์อย่างนี้ ฉะนั้น ผู้รักตนเมื่อปรารถนาหิตสุขเพื่อตนจึงไม่เบียดเบียน ไม่ฆ่าสัตว์อื่น โดยที่สุดมดดำมดแดง ทั้งไม่เบียดเบียนด้วยปหรณวัตถุ มีฝ่ามือ ก้อนดิน และท่อนไม้เป็นต้น. จริงอยู่ เมื่อตนทำทุกข์ให้แก่ผู้อื่น ทุกข์นั้นเป็นเหมือนก้าวออกมาจากกรรมที่ตนทำไว้แล้วนั้น จักปรากฏในตนเวลาใกล้ตาย. ก็ข้อนี้ เป็นธรรมดาของกรรม นั่นแล.
Tag ปหรณวัตถุ