ธรรมจับใจจากอินเดีย... 27 ตค - 3 พย 2552 [2]
ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองด์นั้นเพราะฉะนั้นแต่ละคนรู้ไหมว่า ชีวิตที่มีค่า..ถ้าเทียบจริงๆ แล้วก็คือว่าถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม..ก็จะเป็น...ไม่รู้จะตายหรือจะเป็น...นะคะ เพราะว่าเป็นเด็ก...และก็ไม่มีพี่เลี้ยงที่เอาใจใส่คอยดูแลนะคะ...ให้อาหาร คือพระธรรมตามสมควร และก็ไม่ว่า...จะเกิดโรคอะไรขึ้นก็รักษาโรคนั้นด้วยยาต่างๆ เพราะว่าสามารถที่จะเข้าใจว่า ยาไหนจะรักษาโรคอะไร สมควรเมื่อไร แต่ถ้าเป็นเด็กเล็กๆ และ ให้ยาสำหรับผู้ใหญ่ที่เติบโต...ทนไหวไหม...ใช่ไหมคะแล้วเด็กเล็กๆ ก็มีหลายอัธยาศัยเหลือเกินนะคะ...บางคนก็ดื้อยา บางคนไม่ชอบรับประทานยาเลย...นะคะ บางคนรับประทานเข้าไปแล้วก็ ไม่มีผลค่ะ ดื้อมาก..นะคะต้องเปลี่ยนยาและต้องคอยดูแลประคับประคองอีกนาน...มาก...ในชาตินี้และต่อไป...ในสังสารวัฏฏ์ ที่จะได้พบผู้ใหญ่ที่ใจดีอีกกี่คน...ใช่ไหมคะ (มีต่อค่ะ)
ขออนโมทนาในกุศลจิตทุกๆ ท่าน
พระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ เป็นยารักษาโรคได้ดีที่สุดค่ะ
"...ในสังสารวัฏฏ์ ที่จะได้พบผู้ใหญ่ที่ใจดีอีกกี่คน...ใช่ไหมคะ..."
กราบท่านอาจารย์ครับ
ผู้ใหญ่ท่านนี้ใจดีจริงๆ ครับ
ท่านมีเมตตาสูงจริงๆ
ซาบซึ้งในความกรุณาของท่าน
กราบท่านอาจารย์ด้วยความเคารพอย่างสูงครับ
ในสังสารวัฏฏ์...จะได้พบผู้ใหญ่ใจดี เพราะว่าสามารถที่จะเข้าใจว่า ยาไหนจะรักษาโรคอะไร สมควรเมื่อไร ... ผู้ใหญ่ใจดีที่ว่านี่หาได้ยากจริงๆ อดทนที่จะ
ศึกษาตัวยาที่ถูกกับโรคร้าย และโรคกิเลส
กราบท่านอาจารย์สุจินต์ ผู้ใหญ่ใจดีมีเมตตาท่านนั้นอย่างสูง
กราบอนุโมทนาพี่แก้วตาที่ทำให้พวกเราที่ไม่ได้ไปอินเดีย
ก็ได้มีโอกาสเข้าใจพระธรรมที่ลึกซึ้ง...
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ...
ขอกราบขอบพระคุณผู้ใหญ่ใจดีด้วยคนครับ
ขอกราบท่านอาจารย์ สุจินต์ ด้วยความนอบน้อมครับ
ต้องเป็นผู้ที่เคยสะสมบุญไว้แล้วในปางก่อน จึงได้มาฟังธรรมของพระพุทธเจ้า
และได้มาพบกับท่านอาจารย์ค่ะ