เรื่องคุณของสมณะ [เถรีคาถา]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรีคาถา เล่ม ๒ ภาค ๔ - หน้าที่ 370

๒. โรหิณีเถรีคาถา

ท่านพ่อขา ท่านพ่อสอบถามไล่เลียงเอากะลูก เรื่องคุณของสมณะ เสียตั้งนาน ลูกจักระบุปัญญา ศีลและ ความพากเพียรของสมณะเหล่านั้นแก่ท่านพ่อดังนี้. สมณะทั้งหลายรักงาน ไม่เกียจคร้าน ทำแต่งานที่ประเสริฐสุด จึงละราคะโทสะได้ เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะทั้งหลาย กำจัดมูลรากทั้ง ๓ ของบาป [โลภะ โทสะ โมหะ] ทำแต่งานสะอาด จึงละบาปนั้นได้หมด เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่ รักของลูก. กายกรรมของสมณะเหล่านั้น สะอาด วจีกรรม ก็สะอาด มโนกรรมก็สะอาด เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก สมณะเหล่านั้นไร้มลทิน บริสุทธิ์ทั้งภายในทั้งภายนอก ดุจสังข์และมุกดา ธรรมฝ่ายขาวก็บริบูรณ์ เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น เป็นพหูสูต สดับมาก ทรงธรรม เป็นพระอริยะ เป็นอยู่โดยธรรม มีจิตมีอารมณ์เดียว มีสติ เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น เป็นพหูสูต สดับมาก ทรงธรรม เป็นพระอริยะ เป็นอยู่โดยธรรม ย่อมแสดงอรรถและธรรม เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น อยู่ป่าไกลผู้คน มีสติ พูดด้วย ปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน รู้ที่สุดทุกข์ เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น หลีกออกจากหมู่บ้านใดไป ก็ไม่เหลียวดูอยู่อย่างกังวลในหมู่บ้านนั้น ไม่มีเยื่อใย ไปเลย เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น ไม่เก็บสะสมข้าวไว้ในยุ้งฉาง ไม่เก็บไว้ในหม้อ ไม่เก็บไว้ในกระเช้า แสวงหาแต่อาหารสำเร็จรูป เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น ไม่รับเงิน ไม่รับทอง ไม่รับรูปิยะ ยังชีวิตให้เป็นไปด้วยปัจจัยที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า

เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะ จึงเป็นที่รักของลูก. สมณะเหล่านั้น บวชมาแต่สกุลต่างๆ กัน ชนบทต่างๆ กัน ก็รักซึ่งกันและกัน เพราะเหตุนั้น เหล่าสมณะจึงเป็นที่รักของลูก.