ขุมทรัพย์คือบุญ [นิธิกัณฑ์ในขุททกปาฐะ]

ขุมทรัพย์คือบุญของผู้ใด เป็นสตรีก็ตาม เป็น บุรุษก็ตาม ฝังไว้ดีแล้วด้วยทาน ศีล สัญญมะความ สำรวม ทมะความฝึกตน ในเจดีย์ก็ดี ในสงฆ์ก็ดี ในบุคคลก็ดี ในแขกก็ดี ในมารดาก็ดี ในบิดาก็ดี ในพี่ชายก็ดี

ขุมทรัพย์นั้น ชื่อว่าฝังไว้ดีแล้ว ใครๆ ไม่อาจ ผจญได้ เป็นของติดตามตนไปได้ บรรดาโภคะ ทั้งหลายที่เขาจำต้องละไป เขาก็พาขุมทรัพย์คือบุญ นั้นไป

ขุมทรัพย์คือบุญ ไม่สาธารณะแต่ชนเหล่าอื่น โจรก็ลักไปไม่ได้ บุญนิธิอันใด ติดตามตนไปได้ ปราชญ์พึงทำบุญนิธิอันนั้น

บุญนิธินั้น อำนวยผลที่น่าปรารถนาทุกอย่างแก่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย. เทวดาและมนุษย์ปรารถนา นักซึ่งอิฐผลใดๆ อิฐผลทั้งหมดนั้นๆ อันบุคคลย่อม ได้ด้วยบุญนิธินี้

ความมีวรรณะงาม ความมีเสียงเพราะ ความมี ทรวดทรงดี ความมีรูปงาม ความเป็นใหญ่ยิ่ง ความ มีบริวาร อิฐผลทั้งหมดนั้น อันบุคคลย่อมได้ด้วยบุญ นิธินี้

ความเป็นพระราชาเฉพาะประเทศ ความเป็น ใหญ่ [คือจักรพรรดิราช] สุขของพระเจ้าจักรพรรดิที่ น่ารัก ความเป็นพระราชาแห่งเทวดาในทิพยกายทั้ง หลาย อิฐผลทั้งหมดนั้น อันบุคคลย่อมได้ด้วยบุญนิธินี้

สมบัติของมนุษย์ ความยินดีในเทวโลก และ สมบัติคือพระนิพพานอันใด อิฐผลทั้งหมดนั้นอัน บุคคลย่อมได้ ด้วยบุญนิธินี้

ความที่บุคคลอาศัยสัมปทา คุณเครื่องถึงพร้อม คือมิตรแล้ว ถ้าประกอบโดยอุบายที่ชอบ เป็นผู้ชำนาญ ในวิชชาแล้วมุตติ อิฐผลทั้งหมดนั้น อันบุคคลย่อมได้ ด้วยบุญนิธินี้.

ปฏิสัมภิทา วิโมกข์ สาวกบารมี ปัจเจกโพธิ และพุทธภูมิอันใด อิฐผลทั้งหมดนั้น อันบุคคลย่อม ได้ ด้วยบุญนิธินี้

บุญสัมปทา คุณเครื่องถึงพร้อมคือบุญนั้น เป็น ไปเพื่อประโยชน์ใหญ่อย่างนี้ เพราะฉะนั้น บัณฑิต ผู้มีปัญญา จึงสรรเสริญความเป็นผู้ทำบุญไว้แล. จบนิธิกัณฑ์ในขุททกปาฐะ

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น