ธรรมชาติจิต

ธรรมชาติของจิต คือ รู้แจ้งอารมณ์ เกิดเพราะปัจจัย ไม่เที่ยง เป็นทุกข์เป็นอนัตตา บาปหรือบุญอยู่ที่จิต ขณะที่จิตเป็นอกุศล เป็นไปทางกายทางวาจา ทางใจ ทำให้ผู้อื่นเป็นทุกข์ เดือดร้อน ขณะนั้นเป็นบาป เป็นอกุศลกรรมขณะใดที่จิตเป็นกุศล เป็นไปทางกาย ทางวาจา ทางใจ เป็นไปในบุญญกิริยาวัตถุขณะนั้น เป็นบุญ กรรมคือเจตนาที่เป็นไปทางกาย วาจา ใจ ถ้าเป็นไปกับอกุศลเป็นอกุศลกรรม ถ้าเป็นไปกับกุศล เป็นกุศลกรรม

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอเรียนถามว่า จิตที่คิดเป็นอกุศลจิตที่ไม่ดี แต่เพียงแต่ดิดในใจเท่านั้น ยังไม่ได้ล่วง ทางกาย วาจา และยังไม่ได้ทำผู้อื่นเดือดรัอน ขณะนั้นเป็นบาปแล้วใช่ไหมค่ะ

บาปหรืออกุศลมีหลายระดับครับ ดังนั้นหากเพียงคิดในใจเป็นไปในอกุศล ก็เป็นบาปแล้ว แต่บาปนั้นไม่เป็นปัจจัยให้ต้องไปในอบายภูมิครับ แต่สะสมเป็นอุปนิสัยของคน นั้นต่อไป เช่น เมื่อโกรธในใจ ก็สะสมให้เป็นคนที่โกรธง่ายขึ้น เป็นต้น

ขออนุโมทนาครับ