อินเดีย ... อีกแล้ว 35 เนินป่ามะม่วงคัณฑัมพะ

เนินป่ามะม่วงคัณฑัมพะ

เนินป่ามะม่วงคัณฑัมพะ สถานที่แสดงยมกปาฏิหาริย์นั้นอยู่ใกล้ๆ โรงแรม Pawan Palace มีบางกลุ่มเดินไปชมตั้งแต่เช้า มองจากโรงแรมก็เห็นเนินสูงริมถนนนั้นได้ ใช้ เวลาเดินไม่เกิน ๑๕ นาที

การแสดงยมกปาฏิหาริย์ของพระผู้มีพระภาคนั้นจะต้องแสดงทุกพระองค์ และแสดง ณ สถานที่เดียวกันนี้ คือ ในกรุงสาวัตถี ในวันเพ็ญ เดือน ๘ เมื่อทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ แล้วก็จะเสด็จไปสู่ดาวดึงส์ เพื่อแสดงพระอภิธรรมโปรดพุทธมารดา

เหตุที่ทำให้ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์นั้น เนื่องมาจากเศรษฐีกรุงราชคฤห์ท่านหนึ่งได้ ไม้จันทน์แดงมาทำบาตร แล้วท่านไม่เป็นมิจฉาทิฏฐิและสัมมาทิฏฐิ สมัยนั้นมีผู้อ้างตน เป็นพระอรหันต์มากมาย ท่านไม่รู้จักพระอรหันต์ เมื่อได้บาตรไม้จันทน์แดงแล้วจึงใส่ สาแหรกห้อยไว้ในอากาศสูงประมาณ ๖๐ ศอก โดยใช้ไม้ไผ่มาต่อๆ กัน แล้วบอกว่า “ถ้า ว่าพระอรหันต์มีอยู่ จงมาทางอากาศแล้วถือเอาบาตรนี้”

ครูทั้ง ๖ อยากได้บาตรนี้ ออกอุบายต่างๆ แต่เศรษฐีก็ไม่ยอมให้ ในวันที่ ๗ ท่านพระ มหาโมคคัลลานะและท่านพระปิณโฑลภารทวาชะตั้งใจจะออกไปบิณฑบาต ได้ยินชาว เมืองพูดกันว่า “๗ วันแล้ว ไม่มีใครเหาะไปเอาบาตรไม้จันทน์ได้ แสดงว่าพระอรหันต์ไม่ มีในโลก” ท่านพระปิณโฑลภารทวาชะจึงแสดงปาฏิหาริย์เหาะขึ้นไปเอาบาตรไม้ จันทน์ให้ชาวเมืองราชคฤห์เห็น เมื่อชาวป่าบ้าง คนอยู่ในบ้านบ้างไม่เห็นปาฏิหาริย์ จึง ติดตามพระเถระไปอ้อนวอนให้แสดงอีกด้วยเสียงอื้ออึงเข้าไปสู่พระเวฬุวัน เมื่อพระผู้มี พระภาคทรงทราบความแล้ว ทรงบัญญัติสิกขาบทห้ามภิกษุทำปาฏิหาริย์

ฝ่ายพวกเดียรถีย์ได้ทราบว่าทรงบัญญัติห้ามภิกษุทำปาฏิหาริย์แล้ว คิดว่าพระผู้มีพระ ภาคไม่ทรงทำปาฏิหาริย์เช่นกัน เห็นช่องทางจะโอ่อวดตัวเองว่ามีอิทธิปาฏิหาริย์ จึง คุยว่าจะทำปาฏิหาริย์แข่งกับพระผู้มีพระภาค

เมื่อพระเจ้าพิมพิสารทรงสดับถ้อยคำนั้นแล้ว เข้าไปกราบทูลพระผู้มีพระภาค พระผู้มี พระภาคทรงตอบว่าจะทรงแสดงปาฏิหาริย์กับพวกเดียรถีย์ เพราะทรงบัญญัติสิกขาบท ไว้สำหรับสาวกทั้งหลาย มิใช่เพื่อพระศาสดา แล้วทรงกำหนดว่า หลังจากนี้ ๔ เดือน ในวันเพ็ญ เดือน ๘ จะทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์ ที่เมืองสาวัตถี เพราะเป็นสถานที่ที่ทำ มหาปาฏิหาริย์ของพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ และที่ไปไกลนั้น เพื่อประโยชน์จะให้ มหาชนประชุมกัน

พวกเดียรถีย์ติดตามพระองค์ไป เมื่อได้ข่าวว่า พระผู้มีพระภาคจะทรงทำปาฏิหาริย์ที่ ควงไม้มะม่วง จึงบอกให้อุปัฏฐากของตนถอนต้นมะม่วงเล็กๆ ในบริเวณ ๑ โยชน์ นั้นให้ หมด แล้วนำไปทิ้งในป่า

ในวันเพ็ญ เดือน ๘ พระผู้มีพระภาคเสด็จเข้าไปสู่พระนครสาวัตถี นายคัณฑะ ผู้รักษา สวนมะม่วงของพระราชา เก็บมะม่วงสุกผลใหญ่ผลหนึ่งตั้งใจจะถวายพระราชา แต่เมื่อ เห็นพระผู้มีพระภาคจึงคิดว่า “การถวายพระราชา จะได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน ๘ กหาปนะบ้าง ๑๖ กหาปนะบ้าง แต่ถ้าถวายพระศาสดา จะเป็นคุณนำประโยชน์เกื้อกูล ตลอดกาล ไม่มีสิ้นสุด” เขาน้อมถวายผลมะม่วงนั้นแด่พระศาสดา เมื่อท่านพระอานนท์ ขยำมะม่วงสุกผลนั้นทำเป็นน้ำปานะถวาย พระศาสดาเสวยแล้ว ตรัสกับนายคัณฑะว่า “เธอจงคุ้ยดินร่วนขึ้นแล้ว ปลูกเมล็ดมะม่วงนี้ในที่นี้นี่แหละ” เขาก็ทำอย่างนั้นแล้ว เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงล้างพระหัตถ์บนเมล็ดมะม่วงนั้น พอเมื่อพระหัตถ์อันพระองค์ ทรงล้างแล้วเท่านั้น ต้นมะม่วงก็ขึ้นงอกงามสูงถึง ๕๐ ศอก มีกิ่งใหญ่ ๕ กิ่ง ออกช่อและ ผล มีผลสุกโดยรอบ เมื่อพระภิกษุมาทีหลัง ก็ได้ขบฉันผลมะม่วงสุกเหมือนกัน

เมื่อถึงเวลา บรรดาสาวกสาวิกาขออาสาทำปาฏิหาริย์แทน แต่พระผู้มีพระภาคตรัส ห้าม เพราะญาณในยมกปาฏิหาริย์ไม่ทั่วไปในสาวก เช่น ท่อไฟพลุ่งออกแต่พระกาย เบื้องบน สายน้ำไหลออกแต่พระกายเบื้องล่าง เป็นต้น

แล้วทรงกระทำยมกปาฏิหาริย์พร้อมทรงแสดงธรรม มีผู้บรรลุธรรม ๒๐ โกฏิ เพราะเห็น ปาฏิหาริย์ของพระศาสดาและเพราะได้ฟังธรรมกถา

แต่ก็ยังมีปาฏิหาริย์อื่นที่ทรงแสดงไว้ในปาฏิหาริย์ ๓ คือ อิทธิปาฏิหาริย์ ฤทธิ์เป็น อัศจรรย์ ๑ อาเทสนาปาฏิหาริย์ ดักใจเป็นอัศจรรย์ ๑ อนุสาสนีปาฏิหาริย์ คำสอนเป็น อัศจรรย์ ๑ ซึ่งทรงแสดงว่าอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ คือ การพร่ำสอนอยู่อย่างนี้ว่า จงตรึก อย่างนี้ อย่าได้ตรึกอย่างนี้ จงมนสิการอย่างนี้ อย่าได้มนสิการอย่างนี้ จงละสิ่งนี้ จงเข้า ถึงสิ่งนี้อยู่ เป็นอัศจรรย์ยิ่ง เพราะทำให้ผู้ประพฤติปฏิบัติตามสามารถเปลี่ยนจากปุถุชน ผู้หนาด้วยกิเลส เป็นกัลยาณปุถุชน จนกระทั่งเป็นพระอริยบุคคล ในที่สุดเป็นพระ อรหันต์ ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก

แม้พวกเราในสมัยนี้จะไม่ได้มีโอกาสได้เห็นยมกปาฏิหาริย์แล้ว แต่ก็ยังมีโอกาสได้ฟัง พระธรรม ซึ่งเป็นอนุสาสนียปาฏิหาริย์ ที่ทรงพระมหากรุณาแสดงไว้โดยละเอียด สำหรับให้ศึกษาและประพฤติปฏิบัติตามกำลังสติปัญญาที่สะสมมาของแต่ละคน