ตลอดกัป กับ อิทธิบาท ๔
คำว่า จะดำรงอยู่ตลอดกัป กัป ในที่นี้หมายถึงอายุกัป คือ ๑๐๐ ปี ที่ว่า ต้องมีผู้อาราชธนา จึงจะดำรงอยู่ตลอดอายุกัปนั้น เป็นเพียงคำปริกัป คือ ถ้า.. เท่านั้น แต่ธรรมดาพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ไม่ดำรงอยู่ตลอดกัป คือ อยู่เพื่อโปรดเวนัยสัตว์ เมื่อสัตว์ที่เป็นพุทธเวนัยหมดแล้ว ที่เหลือก็เป็นหน้าที่ ของพระสาวกต่อไป
เช่นนั้น ผมเข้าใจว่า ถ้าหากยังมีผู้ที่พระตถาคตจะสามารถอนุเคราะห์ได้เหลืออยู่ก็จะ ทรงพระชนม์ชีพต่อไปตลอดอายุกัป ใช่หรือไม่ครับ แต่ด้วยทรงโปรดหมดแล้วจึงปรินิพพาน
เรียนความเห็นที่ ๒
คำว่า พุทธเวนัย หมายถึงผู้ที่ฟังพระธรรมจากพระพุทธเจ้าเท่านั้นจึงบรรลุ แต่เป็นธรรมดาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระองค์จะดำรงอยู่ ประมาณ ๓ ใน ๔ ของกัป เพราะพระองค์จักปรินิพพานในขณะที่ยังไม่แก่หง่อมมาก
ผู้ที่ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าเท่านั้นจึงจะบรรลุ เช่น ท่านพระจูฬปันถก พี่ชาย เป็นพระอรหันต์ ก็ไม่สามารถสอนน้องชายให้บรรลุได้ นอกจากพระพุทธเจ้าเท่านั้น
ทำไมถึงมีบุคคลที่ต้องฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าเท่านั้นจึงจะบรรลุได้ครับ บุคคลประเภทนี้ ต่างจากบุคคลที่สามารถบรรลุได้จากการ ฟังธรรมจากพระสาวกอย่างไร?
แล้วถ้าเป็นสมัยปัจจุบันนี้ จะมีบุคคลประเภทนี้อยู่หรือไม่ครับ ถ้ามี ก็คงจะหมดโอกาสที่จะบรรลุได้หรือจนกว่าถึงสมัยที่มีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้น
ขออนุโมทนา
ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ
ผมอยากทราบคำตอบตามความเห็นที่ 9 (คุณ narong.p) ครับ
