โพชฌงค์อินทรีย์และพละ

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้าที่ 773

ชื่อว่า สติสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่าตั้งมั่น
ชื่อว่า ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่าเลือกเฟ้น
ชื่อว่า วีริยสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่าประคองไว้
ชื่อว่า ปีติสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่าแผ่ซ่านไป
ชื่อว่า ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่า สงบระงับ
ชื่อว่า สมาธิสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่า ไม่ฟุ้งซ่าน
ชื่อว่า อุเบกขาสัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่า พิจารณาหาทาง
ชื่อว่า สัทธาพละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหว เพราะความไม่มีศรัทธา
ชื่อว่า วีริยพละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหวเพราะความเกียจคร้าน
ชื่อว่า สติพละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหวเพราะความประมาท
ชื่อว่า สมาธิพละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหวเพราะความฟุ้งซ่าน
ชื่อว่า ปัญญาพละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหวเพราะอวิชชา
ชื่อว่า สัทธินทรีย์ เพราะอรรถว่า น้อมใจเชื่อ
ชื่อว่า วีริยินทรีย์ เพราะอรรถว่า ประคองไว้
ชื่อว่า สตินทรีย์ เพราะอรรถว่า ตั้งมั่น
ชื่อว่า สมาธินทรีย์ เพราะอรรถว่า ไม่ฟุ้งซ่าน
ชื่อว่า ปัญญินทรีย์ เพราะอรรถว่า เห็น
ชื่อว่า อินทรีย์ เพราะอรรถว่า เป็นใหญ่
ชื่อว่า พละ เพราะอรรถว่า ไม่หวั่นไหว
ชื่อว่า สัมโพชฌงค์ เพราะอรรถว่า นำออก