มีเมตตาเมื่อผู้อื่นติเตียนตน [กกจูปมสูตร]

สุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ ๒๕๕

ข้อความบางตอนจาก

กกจูปมสูตร

ผัคคุนะ เพราะฉะนั้นถ้าใครๆ ติเตียนตัวเธอเอง ต่อหน้าเธอ แม้ในข้อนั้น เธอ พึงละความพอใจ และวิตกอันอาศัยเรือนเสีย ผัคคุนะแม้ในข้อนั้น เธอพึงศึกษา อย่างนี้ว่า จิตของเราจักไม่แปรปรวน และเราจักไม่เปล่งวาจาที่ชั่ว จัก อนุเคราะห์ด้วยประโยชน์อยู่ แลจักเป็นผู้มีเมตตาจิต ไม่มีโทสะภายใน เธอพึง ศึกษาอย่างนี้แล ผัคคุนะ เพราะฉะนั้น ถ้าใครๆ ประหารเธอด้วยฝ่ามือ ด้วยก้อน ดิน ด้วยท่อนไม้ ด้วยศาสตรา ผัคคุนะ แม้ในข้อนั้น เธอพึงละความพอใจ และ วิตกอันอาศัยเรือนเสีย แม้ในข้อนั้น เธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า จิตของเราจักไม่แปร ปรวน และเราจักไม่เปล่งวาจาที่ชั่วจักอนุเคราะห์ด้วยประโยชน์ แลจักเป็นผู้มีเมตตา จิต ไม่มีโทสะภายใน ผัคคุนะเธอพึงศึกษาอย่างนี้ดังนี้แล.