ถาม

ตามพระวินัยมีว่า สามเณร มีสิกขาบท ๑๐ ข้อ สามเณร เป็นอนุปสัมบัน คือไม่ใช่พระภิกษุ สามเณรจึงไม่มีอาบัติแต่โดยพฤตินัย สามเณร เป็นบรรพชิต เป็นเหล่ากอของสมณะ ความประพฤติอภิสมาจาร และมรรยาททั้งหลาย ควรเป็นเช่นเดียวกับพระภิกษุ สิ่งใดที่บรรพชิตไม่ควรทำ สามเณรก็ไม่ควรทำเช่นกัน แต่บางสิ่งที่ชาวโลกไม่ติเตียน เช่น การหุงต้มหรือการทำกัปปิยะ เพื่อการช่วยเหลือพระภิกษุ สามเณรทำได้ ดังนั้นสิกขาบทของพระภิกษุ ๒๒๗ ข้อ ที่เป็นอาบัติชั่วหยาบ คือปาราชิก ๔ สังฆาทิเสส ๑๓ หรือสิกขาบทที่เป็นโลกวัชชะ สามเณรไม่ควรก้าวล่วงครับ

สามเณรไม่มีอาบัติ แต่ถ้าสามเณรล่วงศีล ข้อ ๖ -๑๐ เช่น ฉันอาหารในยามวิกาลร้อง

เพลงแล้วตั้งใจสำรวมระวัง รักษาศีลใหม่ ก็ยังไม่ขาดจากความเป็นสามเณร ยก

เว้น ถ้าล่วงศีลข้อ ๑ - ๕ เช่น สามเณรฆ่ามนุษย์ ลักทรัพย์ เสพเมถุน ต้องขาดจากความเป็นสามเณรค่ะ