ความจริงที่ทุกคนควรพิจารณา
คำบรรยายโดยอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ทุกคนก็จะเห็นได้ว่าชีวิตชาติหนึ่งๆ มากหรือน้อยสำหรับการที่จะอบรมปัญญาที่จะรู้ ลักษณะของสภาพธรรมเพิ่มขึ้นเพราะว่าวันๆ หนึ่ง ก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายของ ธุรกิจการงานต่างๆ และก็ยังมีการรื่นเริง การขวนขวาย เพลิดเพลินพักผ่อนต่างๆ การที่ จะสนุกสนานโดยวิธีฟังเพลงบ้างหรือว่าวาดภาพต่างๆ บ้างหรือซื้อของบ้าง ปรุงอาหาร บ้าง ปลูกต้นไม้บ้างในวันหนึ่งๆ นะคะเพราะฉะนั้นชีวิตของชาติหนึ่งซึ่งปัญญาจะเจริญ ขึ้นที่จะเจริญความเห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรม จะมากหรือจะน้อยเพราะว่าบาง ชีวิตก็สั้นมาก บางชีวิตก็อาจยืนยาวพอสมควรแต่ก็เป็นชีวิตที่ไร้สาระ เพราะเหตุว่าไม่ได้เข้าใจลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ
แต่ละคนก็ต้องจากโลกนี้ไป หมดสภาพจากการเป็นบุคคลนี้แล้วก็ สะสมกุศลบ้าง อกุศลบ้างมากน้อยต่างๆ กันไป แต่ว่าสิ่งที่แน่นอนที่สุดก็คือต้องจาก เหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆ ของโลกนี้โดยสิ้นเชิงในวันหนึ่ง สิ่งที่ควรจะติดตัวไป ก็ควรจะเป็นการเจริญกุศลและการเข้าใจสภาพธรรมเพิ่มขึ้น โดยการฟัง การพิจารณาและการอบรมเจริญสติปัฏฐาน
เชิญคลิกฟังที่นี่ครับ
ขณะที่ไม่รู้ลักษณะของการเห็น ของการได้ยิน ของการได้กลิ่น ของนึกคิด ของสุข ของทุกข์ ขณะนั้นก็เป็นผู้มืด มืดเพราะอวิชชาไม่รู้ว่าเป็นธรรมค่ะ
พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 367
๑๐. สารสูตร ว่าด้วยสาระ ๔ ประการ
[๑๕๐] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สาระ ๔ นี้ ฯลฯ คือ สีลสาระ สมาธิสาระ ปัญญาสาระ วิมุตติสาระ นี้แล สาระ ๔ ประการ.
จบสารสูตรที่ ๑๐
เรื่อง ชีวิตที่ประเสริฐ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 416
ก็ผู้ใดมีปัญญาทราม มีใจตั้งมั่น พึงเป็น อยู่ ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียวของผู้มีปัญญา มี ฌาน ประเสริฐกว่า (ความเป็นอยู่ของผู้นั้น) .
สาธุ
ชีวิตแสนสั้น
พบพระธรรมแล้ว
ต้องรีบอบรมเจริญปัญญา
ขออนุโมทนา
บางชีวิตก็อาจยืนยาวพอสมควรแต่ก็เป็นชีวิตที่ไร้สาระเพราะเหตุว่าไม่ได้เข้าใจลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎ
ขอบคุณและขออนุโมทนาค่ะ
ชีวิตที่ยืนยาวแต่ทุกข์ทรมานนั้นมีมาก
ในมหานรกอเวจี ในอบายภูมิ 4
แต่มนุษย์นี้แม้มาเกิดด้วยกุสลน้อยนิดแล้ว
พบพระธรรมแล้วแม้สนใจแล้ว
แต่มีสักมากน้อย
ที่จะมีสัทธาเต็มเปี่ยมจนมีวิริยะเพียรในการสิกขาพระพุทธธรรม
และสิกขาสภาวธรรมตามพระธรรม
แม้สิกขาเต็มที่
จะหาสักมากน้อยที่จะเข้าถึงปรมัตถธรมตามที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้
มีมากน้อยที่สำเร็จมัค ผล
ตามที่อ่านกระทู้
เรื่องการสูญสิ้นของพระพุทธศาสนา
3000ปีหลังพระปรินิพพานจะมีแต่ผู้สามารถสำเร็จพระอนาคามีเท่านั้น
สิ่งที่เริ่มสิ้นสูญคือพระปริยัติธรรม
ขาดศาสนิกสนใจสิกขา
การมีเวบบ้านธัมมะ
เป็นทางหนึ่งที่ช่วยให้ศาสนิกได้พบปะกัลยาณมิตรในธรรม
โดยเฉพาะบางท่านได้วิริยะหาพระสูตรต่างๆ
ที่เกี่ยวข้องมาให้อ่านกันขออนุโมทนาจากใจจริง
ขอทุกท่านจงเจริญในธรรมเทอญ