มิตรสหายย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ตกยาก [อัมพสักขรเปตวัตถุ]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ 447

๑. อัมพสักขรเปตวัตถุ

มิตรสหายย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้ตกยาก พวกมิตรสหายทราบว่าผู้ใดขาดแคลน ย่อมละทิ้งผู้นั้นและเห็นใครมั่งคั่งบริบูรณ์ ก็พากันไปห้อมล้อมคนที่มั่งคั่งด้วยสมบัติย่อมมีมิตรสหายมาก ส่วนบุคคลผู้เสื่อมจากทรัพย์สมบัติ เป็นผู้ฝืดเคืองด้วยโภคะ ย่อมหามิตรสหายยาก (นี้เป็นธรรมดาของโลก)