เพราะเหตุใดการเจริญสติปัฏฐานจึงไม่ก้าวหน้า

ขอเรียนว่าการอบรมเจริญสติปัฏฐาน เป็นเรื่องของการสะสมอบรมความรู้ความเข้าใจในความจริงมากยิ่งขึ้น เพราะเมื่อมีการสะสมความเข้าใจเริ่มตั้งแต่การฟังการพิจารณาจนเข้าใจความจริงมากขึ้น สติและสัมปชัญญะจึงเกิดขึ้นได้ ถ้าขาดการฟัง การศึกษาแล้ว สติสัมปชัญญะก็เกิดขึ้นไม่ได้ เพราะสติเป็นเจตสิกฝ่ายดีสติจะเกิดขึ้นได้เพราะอาศัยการปรุงแต่ง คือ สังขารขันธ์ฝ่ายดี มีศรัทธา เป็นต้น ดังนั้นการอบรมเจริญสติปัฏฐานจึงไม่ใช่การทำสติ เพราะสติเป็นอนัตตา ไม่มีใครทำให้เกิดขึ้นได้ แต่ถ้ามีการสะสมอบรมด้วยอุบายที่ถูกต้อง สติสัมปชัญญะจึงเกิดขึ้นได้ อนึ่งขณะที่อกุศลเกิดขึ้นขณะนั้นชื่อว่าหลงลืมสติ สติไม่เกิดขึ้นกระทำกิจของสติ แต่อกุศลเกิดขึ้นทำกิจของอกุศล จึงชื่อว่าหลงลืมสติ ส่วนความก้าวหน้า

จะมีได้ต้องอาศัยกาลเวลาที่ยาวนาน มีการสะสมของสังขารขันธ์ที่เพียงพอ และไม่ใช่

เรื่องหวังที่จะให้สติเกิดมากๆ หรือก้าวหน้ามากๆ โดยขาดการอบรมที่ตรงและถูกต้อง

เพราะถ้ายังมีปัจจัยให้อกุศลเกิด อกุศลก็เกิดเป็นธรรมดาครับ

ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องการเจริญสติปัฏฐานหรือการอบรมเจริญปัญญาเท่าใดนัก

แต่ผมได้ฟังหัวข้อเรื่องการจับด้ามมีดแล้วประทับใจมากครับ

ขณะที่จับด้ามมีดอยู่อาจจะยังไม่ทราบว่ามีดได้สึกลงทีละน้อยๆ

ได้ฟังแล้วมีอุึตสาหะมากขึ้นในการอบรมเจริญปัญญาทีละเล็กละน้อยไปตามลำดับครับ

ขอขอบคุณและอนุโมทนาครับ

บางทีอาจเข้าใจผิดว่าอกุศลเป็นกุศลได้ครับ ที่ว่ากุศลเกิดแทรกบ่อยครับ