วิปัสสนาภาวนา - ตอนที่ ๖.

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ข้อความบางตอน จากหนังสือ ปรมัตถธรรมสังเขป
โดยอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

อริยมรรคมีองค์ ๘ คือ การอบรมเจริญสติปัฏฐาน ๔ (หมายถึง) การะลึก-รู้-ลักษณะของสภาพธรรม แต่ละอย่าง-ที่เกิดขึ้น-ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ (ตามปกติ ตามความเป็นจริง ในชีวิตประจำวัน)

ในวันหนึ่งๆ นั้น (สติปัฏฐาน) ย่อมเกิดยาก และ ไม่บ่อย ตาม "เหตุ" คือ อวิชชา โลภะ และ อกุศลธรรมทั้งหลาย ที่สะสม-พอกพูนมา-เนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ และ แม้ในชาตินี้ ตั้งแต่เกิดมาแต่ละวันผู้ที่เข้าใจ "เหตุและผล" ของสภาพธรรม ตามความเป็นจริงจึงเป็น "ผู้อดทนอย่างยิ่ง" ในการฟังพระธรรม...ศึกษาพระธรรม...พิจารณาพระธรรม เพื่อเข้าใจเรื่องของสภาพธรรมทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จนกว่าจะเป็น "สังขารขันธ์" ปรุงแต่งให้สติปัฏฐานเกิดขึ้นระลึก-รู้-ลักษณะของสภาพธรรม-ที่กำลังปรากฏ ได้ถูกต้องตามที่ได้ฟัง และ ได้เข้าใจแล้ว

ธรรมทั้งหลาย แม้สติปัฏฐาน และ อริยมรรคมีองค์ ๘ ก็เป็น "อนัตตา" ย่อมเกิดขึ้นได้เมื่อมี "เหตุปัจจัย" คือ เมื่อ มหากุศลญาณสัมปยุตตจิต สะสมมา (พอ) สมควรแล้ว ทำให้ไม่หันเหไปประพฤติปฏิบัติ หนทางที่ไม่ใช่การระลึกรู้สังเกต พิจารณา สภาพของนามธรรม และ รูปธรรม "ที่กำลังปรากฏ" ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ขออนุโมทนา