บิดามารดาเป็นบุคคลผู้ควรบูชา

[เล่มที่ 47] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 154

ข้อความบางตอนจาก

มงคลสูตร

สำหรับคฤหัสถ์ทั้งหลาย บิดามารดาเป็นบุคคลผู้ควรบูชา ด้วยว่าการบูชาแม้ซึ่งบุคคลเหล่านี้ ชื่อว่า เป็นมงคลเหมือนกัน เพราะการบูชานั้น ท่านว่า เป็นกุศลธรรม และเพราะการบูชานั้นเป็นเหตุแห่งความเจริญแห่งอายุ เป็นต้น สมจริงดังคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ชนเหล่าใดแล จักเป็นผู้เกื้อกูลแก่มารดา เป็นผู้เกื้อกูลแก่บิดา เกื้อกูลแก่สมณะ เกื้อกูลแก่พราหมณ์ จักสมาทานประพฤติกุศลธรรมนี้อยู่ เพราะเหตุแห่งการสมาทานกุศลธรรมเหล่านั้น ชนเหล่านั้น จักเจริญด้วยอายุบ้าง จักเจริญด้วยวรรณะบ้าง ดังนี้เป็นต้น