พระพุทธศาสนาอาจตั้งอยู่ได้ ๕,๐๐๐ ปี
[เล่มที่ 1] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้าที่ ๕๙
การกระทำสังคายนาครั้งที่ ๑ [พระพุทธศาสนาอาจตั้งอยู่ได้ ๕,๐๐๐ ปี]
ก็ในเวลาจบการร้อยกรองพระพุทธพจน์นั้น มหาปฐพีเหมือนเกิดความปราโมทย์ให้สาธุการอยู่ว่า พระมหากัสสปเถระ ทำพระศาสนาของพระทศพลนี้ให้สามารถเป็นไปได้ตลอดกาลประมาณ ๕,๐๐๐ พระวรรษา ดังนี้ก็หวั่นไหวเอนเอียง สะเทือนสะท้านเป็นอเนกประการ จนถึงน้ำรองแผ่นดินเป็นที่สุดและอัศจรรย์ทั้งหลายเป็นอันมากก็ได้ปรากฏมีแล้ว
ด้วยประการฉะนี้ สังคีติใดในโลก ท่านเรียกว่า ปัญจสตาสังคีติ เพราะ พระธรรมสังคาหกเถระ ๕๐๐ รูปทำและเรียกว่า เถริกาสังคีติ เพราะพระเถระทั้งหลายนั่นแลทำแล้ว สังคีตินี้ชื่อ ปฐมมหาสังคีติ ด้วยประการฉะนี้
กราบเรียนถามท่านpaderm เหตุใดจึง ทำพระศาสนาของพระทศพลนี้ให้สามารถเป็นไปได้ตลอดกาลประมาณ ๕,๐๐๐ พระวรรษา ดังนี้ อนุโมทามิ
เพราะว่าเมื่อมีการทำสังคายนาพระธรรม ภิกษุทั้งหลายย่อมถือเอาพระธรรมวินัยที่รวบรวมดีแล้วเป็นศาสดาและเคารพในพระธรรมวินัยในการทำสังคายนาครั้งนี้ หากไม่มีการทำสังคายนา ก็จะทำให้ภิกษุทั้งหลายในรุ่นหลัง ไม่สามารถศึกษาในพระธรรมที่จัดหมวด หมู่ไว้ดีแล้ว และไม่เคารพธรรมวินัยด้วย เมื่อไมไ่ด้ศึกษาอย่างถูกต้องจากการไม่มีการสังคายนาและไม่เคารพธรรม พระธรรมก็ไม่สามารถอยู่ได้ 5พันปีครับ แต่เพราะมีการทำสังคายนาพระศาสนาจึงดำรงอยู่ได้ และที่มีการทำสังคายนาเพราะภิกษุรูปหนึ่งกล่าวว่าพระศาสดาปรินิพพานแล้วก็ไม่ต้องมีคนมาคอยจู้จี้ พระมหากัสสปะได้ยินดังนั้นจึงคิดว่า อนาคตอธรรมจะมีกำลังเราควรทำสังคายนาเพื่อดำรงพระพุทธศาสนาสืบต่อไป เพราะการสังคายนาจึงเป็นเหตุให้พระศาสนาดำรงอยู่ได้ 5 พันปีขออนุโมทนา