ชีวิตนี้น้อยนัก [ชราสูตรที่ ๖]

[เล่มที่ 47] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 738

ชราสูตรที่ ๖

ว่าด้วยชีวิตนี้น้อยนัก

[๔๑๓] ชีวิตนี้น้อยนัก สัตว์ย่อม ตายแม้ภายใน ๑๐๐ ปี ถ้าแม้สัตว์เป็นอยู่ (๑๐๐ ปี) ไซร้ สัตว์นั้น ก็ย่อมตายแม้เพราะ ชราโดยแท้แล

ชนทั้งหลายย่อมเศร้าโศก เพราะสิ่ง ที่ตนยึดถือว่าเป็นของเรา สิ่งที่เคยหวงแหน เป็นของเที่ยงไม่มีเลย บุคคลเห็นว่า สิ่งนี้มี อันต้องพลัดพรากจากกันมีอยู่ ดังนี้แล้วไม่ พึงอยู่ครองเรือน

บุรุษย่อมสำคัญสิ่งใดว่า สิ่งนี้เป็น ของเรา จำต้องละสิ่งนั้นไป แม้เพราะความ ตาย บัณฑิตผู้นับถือพระพุทธเจ้าว่าเป็นของ เรา ทราบข้อนี้แล้ว ไม่พึงน้อมไปในความ เป็นผู้ถือว่าสิ่งนั้นๆ เป็นของเรา. บุคคลผู้ตื่นขึ้นแล้ว ย่อมไม่เห็น อารมณ์อันประจวบด้วยความฝัน แม้ฉันใด บุคคลย่อมไม่เห็นบุคคลผู้ที่ตนรักผู้ทำกาละ ล่วงไปแล้ว แม้ฉันนั้น.