อริยทรัพย์ ๗

[เล่มที่ 16] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๒ -

อริยทรัพย์ ๗ ๑. สัทธาธนัง ทรัพย์ คือ ศรัทธา ๒. สีลธนัง ทรัพย์ คือ ศีล ๓. หิริธนัง ทรัพย์ คือ หิริ ๔. โอตตัปปธนัง ทรัพย์ คือ โอตตัปปะ ๕. สุตธนัง ทรัพย์ คือ สุตะ ๖. จาคธนัง ทรัพย์ คือ จาคะ ๗. ปัญญาธนัง ทรัพย์ คือ ปัญญา.

บรรดาบทเหล่านั้น ทรัพย์ คือ ศรัทธา ชื่อว่า ทรัพย์คือศรัทธา ด้วยอรรถว่า ได้เฉพาะซึ่งสมบัติ. ในบททั้งปวง ก็นัยนี้เหมือนกัน. ก็บรรดา อริยทรัพย์เหล่านี้ ทรัพย์คือปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ทั้งปวง. เพราะว่า สัตว์ทั้งหลาย ตั้งอยู่ในปัญญาแล้ว บำเพ็ญ จริต ๓ ศีล ๕ ศีล ๑๐ ให้บริบูรณ์ ย่อมเข้าถึงสวรรค์ คือ ย่อมแทงตลอด ซึ่งสาวกบารมีญาณ ปัจเจกโพธิญาณ และพระสัพพัญญุตญาณได้. ปัญญา ท่านเรียกว่า ทรัพย์ คือปัญญา เพราะเป็นเหตุแห่งการได้เฉพาะ ซึ่งสมบัติเหล่านี้. ก็อริยทรัพย์ แม้ทั้ง ๗ ประการเหล่านี้ ท่านกล่าวว่า เจือด้วยโลกิยะ และโลกุตตระ ทีเดียว