ถอนตัณหาอันมีอวิชชาเป็นมูล

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 145

๙. จตุจักกสูตร

[๗๔] เทวดากล่าวว่า ข้าแต่พระองค์ผู้มีความเพียรมาก สรีระมีจักร ๔ มีทวาร ๙ เต็มด้วยของไม่ สะอาด ประกอบด้วยโลภะ ย่อมเป็นดังว่า เปือกตม ความออกไป (จากทุกข์) จักมี ได้อย่างไร. [๗๕] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ตัดความผูกโกรธด้วย กิเลสเป็น เครื่องร้อยรัดด้วย ความปรารถนาและ ความโลภอันลามกด้วย ถอนตัณหาอันมี อวิชชาเป็นมูลเสียแล้วอย่างนี้ ความออก- ไป (จากทุกข์) จึงจักมีได้.