ควรให้ทาน ควรทำบุญ

[เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ 571

๘. อาทิตตชาดก

[๑๑๘๐] เมื่อเรือนถูกไฟไหม้ บุคคลผู้เป็นเจ้าของ ขนเอาสิ่งของอันใดออกได้ สิ่งของอันนั้น ย่อมเป็นประโยชน์ แก่เจ้าของนั้น แต่ของที่ ถูกไฟไหม้ย่อมไม่เป็นประโยชน์แก่เขา

[๑๑๘๑] โลกถูกชรา และมรณะ เผาแล้วอย่างนี้ บุคคลพึงนำออกเสียด้วยการให้ทาน ทานที่ให้ แล้วจะน้อยก็ตาม มากก็ตาม ชื่อว่าเป็นอัน นำออกดีแล้ว

[๑๑๘๒] คนใดให้ทาน แก่ผู้มีธรรมอันได้แล้ว ผู้บรรลุธรรม ด้วยความเพียร และความหมั่น คนนั้นล่วงเลยเวตรณีนรก ของพระยายมไปได้ แล้วจะเข้าถึงทิพยสถาน

[๑๑๘๓] ท่านผู้รู้กล่าวทานกับการรบว่า มีสภาพ เสมอกัน นักรบแม้จะมีน้อย ก็ชนะคนมากได้ เจตนาเครื่องบริจาค ก็เหมือนกัน แม้จะน้อย ย่อมชนะหมู่กิเลสแม้มากได้ ถ้าบุคคลเชื่อกรรม และผลแห่งกรรม ย่อมให้ทาน แม้น้อย เขาก็เป็นสุข ในโลกหน้า เพราะการบริจาค มีประมาณน้อยนั้น