อานิสงส์การให้ทาน

[เล่มที่ 24] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 172

สาธุสูตร

อานิสงส์การให้ทาน

[๙๕] เทวดาองค์หนึ่ง ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล เพราะความตระหนี่ และความประมาทอย่างนี้ บุคคล จึงให้ทาน ไม่ได้ อันบุคคลผู้หวังบุญ รู้แจ้งอยู่ พึงให้ทานได้

[๙๖] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ไค้เปล่งอุทานนี้ในสำนักของ-พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล อนึ่ง แม้เมื่อ ของมีอยู่น้อย ทานก็ยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้ บุคคลพวกหนึ่ง เมื่อของมีน้อย ย่อมแบ่งให้ได้ บุคคลพวกหนึ่ง มีของมากก็ ให้ไม่ได้ ทักษิณาที่ให้แต่ของน้อย ก็นับเสมอด้วยพัน

[๙๗] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระ ผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล แม้เมื่อของมีอยู่น้อย ทานก็ยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้ อนึ่งทานที่ให้ แม้ด้วยศรัทธาก็ยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้ นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่า ทานและการรบเสมอกัน พวกวีรบุรุษแม้มีน้อย ย่อมชนะ คนขลาดที่มีมากได้ ถ้าบุคคลเชื่ออยู่ ย่อมให้สิ่งของแม้น้อยได้ เพราะฉะนั้นแล ทายก นั้นย่อมเป็น ผู้มีความสุขในโลกหน้า.

[๙๘] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนัก พระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล แม้เมื่อของมีอยู่น้อย การให้ทานได้เป็นการดี อนึ่ง ทานที่ให้ แม้ด้วยศรัทธา ก็ยังประโยชน์ให้สำเร็จได้ อนึ่ง ทานที่ให้แก่ บุคคลผู้มีธรรม อันได้แล้ว ยิ่งเป็นการดี บุคคลใดเกิดมา ย่อมให้ทานแก่ผู้มีธรรมอันได้แล้ว ผู้มีธรรมอันบรรลุแล้ว ด้วยความหมั่น และความเพียร บุคคลนั้นล่วงพ้นนรกแห่งยมราช ย่อมเข้าถึงสถานอันเป็นทิพย์

[๙๙] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระ ผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล แม้เมื่อทาน มีอยู่น้อย การให้ทาน ได้เป็นการดี ทานที่ให้ แม้ด้วยศรัทธา ก็ยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้ ทานที่ให้ แก่บุคคล ผู้มีธรรม อันได้แล้ว ยิ่งเป็นการดี อนึ่ง ทานที่บุคคลเลือกให้ยิ่งเป็นการดี ทานที่เลือกให้ พระสุคตทรงสรรเสริญแล้ว บุคคลทั้งหลายผู้ควรแก่ทักษิณา ย่อมมีอยู่ในโลกคือหมู่สัตว์นี้ ทานทั้งหลาย อันบุคคลให้แล้ว ในบุคคลทั้งหลายนั้น ย่อมมีผลมาก เหมือนพืชทั้งหลาย ที่บุคคลหว่านแล้วในนาดี.

[๑๐๐] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้เปล่งอุทานนี้ในสำนักพระ ผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระองค์ผู้ไม่มีทุกข์ ทานยังประโยชน์ ให้สำเร็จได้แล แม้เมื่อของมีอยู่น้อย การให้ทาน ได้เป็นการดี ทานที่ให้ แม้ด้วยศรัทธา ก็ให้ประโยชน์ สำเร็จได้ ทานที่ให้แก่ บุคคลผู้มีธรรม อันได้แล้วยิ่ง เป็นการดี อนึ่ง ทานที่บุคคลเลือกให้ ยิ่งเป็นการดี อนึ่ง ความสำรวม แม้ในสัตว์ทั้งหลาย ยิ่งเป็นการดี

บุคคลใดประพฤติเป็นผู้ไม่เบียดเบียน สัตว์ทั้งหลายอยู่ ไม่ทำบาป เพราะกลัวความ ติเตียนแห่งผู้อื่น บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญ บุคคล ซึ่งเป็นผู้กลัวบาป แต่ไม่สรรเสริญบุคคล ผู้กล้าในการทำบาปนั้น สัตบุรุษทั้งหลายย่อม ไม่ทำบาปเพราะความกลัวบาปแท้จริง ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้กล่าวคำนี้ กะพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า คำของใครหนอแลเป็นสุภาษิต.

[๑๐๑] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า คำของพวกท่านทั้งหมดเป็น สุภาษิตโดยปริยาย แต่ว่าพวกท่านจงฟังคำของเราบ้าง ก็ทานอันบัณฑิตสรรเสริญแล้ว โดยส่วนมาก โดยแท้ ก็แต่ธรรมบท (นิพพาน) แหละประเสริฐกว่าทาน เพราะว่าสัตบุรุษทั้งหลาย ผู้มีปัญญาในกาลก่อนก็ดี ในกาลก่อนกว่าก็ดี บรรลุซึ่งนิพพานแล้วแท้จริง