ปุถุชนผู้เดินทางไกล

ทุกๆ คนกำลังเดินทางอยู่ จากชาตินี้ไปสู่ชาติหน้า เมื่อไรที่สิ้นสุดการเดินทางของชาตินี้ ก็เพราะกรรมใดกรรมหนึ่งในอดีตให้ผลตายจากชาตินี้ไปปฏิสนธิในภพใหม่ชาติใหม่...... จากชาติใหม่ไปสู่ชาติต่อๆ ไปไม่สิ้นสุดการเดินทาง และจะไม่ถึงที่สุดของการเดินทางในสังสารวัฏฏ์ได้โดยไม่อบรมเจริญปัญญา รู้ลักษณะสภาพธรรมตามความเป็นจริง ขัดเกลากิเลสจนกว่ากิเลสหมดสิ้นเป็นสมุจเฉทเป็นพระอรหันต์ ท่านไม่ต้องเดินทางอีกต่อไป เพราะท่านรู้แจ้งโลกถึงที่สุดโลกได้แล้ว และการที่จะถึงที่สุดโลกได้ ก็ไม่ใช่ด้วยการเดินทาง แต่ด้วยการอบรมเจริญสติปัฏฐาน และการอบรมเจริญกุศลทุกประการ ไม่ว่ากุศลจะเล็กน้อยเท่าไรก็ไม่ควรละเลย ค่อยๆ สะสมไว้เป็นอุปนิสัย เพราะกุศลแม้เพียงเล็กน้อยจะไม่ให้ผลนั้นไม่มี เพราะอวิชชาคือความไม่รู้เป็นภัยใหญ่เป็นเหตุให้กระทำกรรมชั่วบ้างดีบ้าง ทำให้ต้องเดินทางไกลอยู่ในสังสารวัฏฏ์ เกิดในทุคติภูมิบ้าง ในสุคติภูมิบ้างซึ่งเป็นเพียงที่พักชั่วคราวเท่านั้น

ถึงเวลาของการค่อยๆ อบรมความเข้าใจธรรม มีความรู้ ความเข้าใจธรรมเพิ่มขึ้นแทน ความไม่รู้ซึ่งเป็นภัยใหญ่

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

ผู้รู้แจ้งโลกถึงที่สุดโลกได้ [อรรถกถาโรหิตัสสสูตร]

ขออนุโมทนาค่ะ...