การใช้ทรัพย์ให้เป็นประโยชน์ [มัยหกสกุณชาดก]

[เล่มที่ 59] ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๕ - หน้าที่ ๑๖๑

๕. มัยหกสกุณชาดกว่าด้วยการใช้ทรัพย์ให้เป็นประโยชน์

[๙๓๑]  นกชื่อมัยหกะ นกเขา บินไปที่ไหล่เขาและซอกเขา เกาะต้นเลียบที่มีผลสุก ร้องว่าของกูๆ .

[๙๓๒]  เมื่อมันร้องอยู่อย่างนี้ ฝูงนกที่นั้นมารวมกัน พากันกินผลเลียบแล้วบินหนี มันก็ยังร้องอยู่นั่นเอง ฉันใด.

[๙๓๓]  บุคคลบางคนในโลกนี้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน รวบรวมทรัพย์ไว้มากมาย ตนเองก็ไม่ได้ใช้สอยเลย ไม่มอบส่วนแบ่งแก่ญาติทั้งหลายด้วย.

[๙๓๔]  เขาไม่ได้ใช้สอยผ้านุ่ง ผ้าห่ม ไม่รับประทานภัตตาหาร ไม่ทัดทรงดอกไม้ ไม่ลูบไล้เครื่องลูบไล้ ไม่ใช้อะไรสักครั้งเดียว และไม่สงเคราะห์ญาติทั้งหลาย.

[๙๓๕]  เมื่อบ่นเพ้ออยู่อย่างนี้ว่า ของกูๆ หวงแหนไว้ ภายหลังพระราชาบ้าง โจรบ้าง ทายาทผู้ไม่เป็นที่รักบ้างเอาทรัพย์ไป คนนั้นก็จะบ่นเพ้ออยู่นั่นแหละ.

[๙๓๖]  ส่วนผู้มีปรีชาใช้เองด้วย สงเคราะห์ญาติทั้งหลายด้วย เขาจะได้รับเกียรติ เพราะการสงเคราะห์นั้น ละโลกนี้ไปแล้ว ก็จะบรรเทิงในสวรรค์.