ผู้มีเมตตา ไม่มีเวร [มณิภัททสูตร]

[เล่มที่ 25] สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ ๓๙๕

๔. มณิภัททสูตร

ผู้มีส่วนแห่งเมตตาไม่มีเวร

[๘๑๑] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ที่เจดีย์ชื่อมณิมาฬกะ อันเป็นที่ครอบครองของยักษ์ชื่อมณิภัททะ ในแคว้นมคธ. [๘๑๒] ครั้งนั้นแล ยักษ์ชื่อมณิภัททะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้า ... ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมีแก่คนมีสติเป็นนิตย์ และคนมีสติย่อมหลุดพ้นจากเวร.

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ... ความเจริญย่อมมีแก่คนมีสติทุกเมื่อ คนมีสติย่อมได้ความสุข ความดีย่อมมีแก่คนมีสติเป็นนิตย์ แต่คนมีสติยังไม่หลุดพ้นจากเวร *

[๘๑๓] ผู้ใดมีใจยินดีในความไม่เบียดเบียน ตลอดวันและคืนทั้งหมด และเป็นผู้มีส่วนแห่งเมตตาในสรรพสัตว์ ผู้นั้นย่อมไม่มีเวรกับใคร. * *

(ข้อความบางตอนจากอรรถกถา)

* บทว่า เวรา น ปริมุจฺจติ ความว่า ย่อมไม่หลุดพ้นจากเวรด้วยเหตุเท่านี้ว่า เรามีสติ.

* * ใจของพระอรหันต์ใดยินดีแล้วในความไม่เบียดเบียนตลอดกาลทั้งปวง. อนึ่ง ส่วนแห่งเมตตาของพระอรหัตใด มีอยู่ในสรรพสัตว์ ดูก่อนยักษ์ ชื่อว่า เวรของพระอรหันต์นั้น จึงไม่มีกับบุคคลไรๆ .