ว่าด้วยคู่แห่งความดีและความชั่ว [ยมกวรรคที่ 1]

[เล่มที่ 40] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ [เล่มที่ 40] - หน้าที่ 2

ยมกวรรคที่ 1

ว่าด้วยคู่แห่งความดีและความชั่ว

๖. ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่างาม ไม่สำรวมใน

อินทรีย์ทั้งหลาย ไม่รู้ประมาณในโภชนะ เกียจคร้าน

มีความเพียรเลวทรามอยู่. ผู้นั้นแล มารย่อมรังควาน

ได้ เปรียบเหมือนต้นไม้ที่มีกำลังไม่แข็งแรง ลม

รังควานได้ ฉะนั้น (ส่วน) ผู้ตามเห็นอารมณ์ว่า

ไม่งาม สำรวมดีในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณใน

โภชนะ มีศรัทธาและปรารภความเพียรอยู่ ผู้นั้นแล

มารย่อมรังควานไม่ได้ เปรียบเหมือนภูเขาหิน ลม

รังควานไม่ได้ ฉะนั้น.

๗. ผู้ใดมีกิเลสดุจน้ำฝาดยังไม่ออก ปราศ-

จากทมะและสัจจะ จะนุ่งห่มผ้ากาสาวะ. ผู้นั้นย่อม

ไม่ควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ ส่วนผู้ใดพึงเป็นผู้มีกิเลส

ดุจน้ำฝาดอันคายแล้ว ตั้งมั่นดีในศีลทั้งหลาย ประ- กอบด้วยทมะและสัจจะ ผู้นั้นแล ย่อมควรนุ่งห่ม ผ้ากาสาวะ

๘. ชนเหล่าใด มีปกติรู้ในสิ่งที่ไม่เป็นสาระ

ว่าเป็นสาระ และเห็นในสิ่งอันเป็นสาระว่า ไม่เป็น

สาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริผิดเป็นโคจร ย่อม

ไม่ประสบสิ่งอันเป็นสาระ ชนเหล่าใดรู้สิ่งอันเป็น

สาระ โดยความเป็นสาระ และสิ่งที่ไม่เป็นสาระ

โดยความไม่เป็นสาระ ชนเหล่านั้น มีความดำริ

ชอบเป็นโคจร ย่อมประสบสิ่งเป็นสาระ