ว่าด้วยรัชชุมาลาวิมาน [วิมานวัตถุ]

[เล่มที่ 48] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย วิมานวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 399

ข้อความบางตอนจาก...

รัชชุมาลาวิมานว่าด้วยรัชชุมาลาวิมาน

เทพธิดานั้นตอบว่า ในชาติก่อนดีฉันเกิดเป็นทาสีในบ้าน ชื่อคยาของพราหมณ์ มีบุญน้อยไม่มีวาสนา คนทั้งหลายเรียกชื่อดีฉันว่า รัชชุมาลา ดีฉันเศร้าเสียใจมากเพราะถูกขู่เข็ญของผู้ที่ด่าทอและตบตี จึงถือเอา หม้อน้ำออกไป ทำเป็นเหมือนจะไปตักน้ำ ครั้นแล้ว ได้วางหม้อน้ำไว้ข้างทาง เข้ารูปยังป่าชัฏด้วยคิดว่าเราจักตายในป่านี้แหละ จะมีประโยชน์อะไรเล่า ด้วยการเป็นอยู่ของเรา ดังนี้ แล้วจึงผูกเชือกเป็นบ่วงให้แน่น แล้วเหวี่ยงไปยังต้นไม้ ทีนั้น ก็มองดูไปรอบทิศว่า จะมีใครไหมหนอ อาศัยอยู่ในป่าบ้างในที่นั้น ดีฉันได้เห็นพระสัมพุทธเจ้าผู้เป็นมุนีบำเพ็ญประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ ประทับนั่งที่โคนต้นไม้ทรงเพ่งพินิจอยู่ มิได้ทรงมีภัยแต่ที่ไหนๆ ความสังเวชใจ ทำให้เกิดขนพองสยองเกล้าอย่างไม่เคยมีได้มีแก่ดิฉันนั้นว่า ใครหนอแลมาอยู่ในป่านี้ เป็น เทวดาหรือมนุษย์กันแน่ ใจของดีฉันเลื่อมใสแล้วเพราะได้เห็นพระองค์ผู้น่าเลื่อมใส ควรแก่ความเลื่อมใส เสด็จออกจากป่า (คือกิเลส) บรรลุถึงนิพพานอันปราศจากป่าแล้ว ท่านผู้นี้มิใช่คนธรรมดาสามัญเลย ท่านผู้นี้มีอินทรีย์อันคุ้มครองแล้ว ยินดี ในฌาน มีใจไม่วอกแวกไปตามอารมณ์ภายนอกทรงเกื้อกูลโลกทั้งมวล จักต้องเป็นพระพุทธเจ้าแน่ท่านผู้นี้เป็นที่หวาดหวั่นของเหล่าผู้มิจฉาทิฏฐิ หาผู้เข้าใกล้ได้ยาก ดุจดังราชสีห์อาศัยอยู่ในถ้ำ ท่าน ผู้นี้ยากที่จะได้เห็น เหมือนดอกมะเดื่อ พระตถาคต นั้น ตรัสเรียกดีฉันด้วยพระดำรัสอันอ่อนหวานว่านี่แน่ะ รัชชุมาลา พระองค์ท่านได้ตรัสกะดีฉันว่าเธอจงถึงตถาคตเป็นที่พึ่ง ดีฉันได้ฟังพระดำรัสอัน ปราศจากโทษ ประกอบด้วยประโยชน์ เป็นวาจาสะอาด นิ่มนวล อ่อนโยน ไพเราะ ที่จะบรรเทา ความโศกทั้งปวงได้นั้นแล้ว พระตถาคตผู้ทรงบำเพ็ญ ประโยชน์แก่โลกทั้งปวง ทรงทราบว่า ดีฉันมีจิตอาจหาญดีแล้ว จึงทรงสั่งสอนดีฉันผู้เลื่อมใส มีใจ ใสสะอาดแล้ว พระองค์ได้ตรัสกะดีฉันว่า นี้ทุกข์นี้เหตุเกิดทุกข์ นี้ความดับทุกข์ นี้ทางตรงให้ถึงอมตะ ดีฉันตั้งตนอยู่ในพระโอวาทของพระองค์ผู้ทรงเอ็นดู เฉลียวฉลาด จึงได้บรรลุทางนิพพานอันเป็นอมตะ สงบ ไม่มีการจุติ ดีฉันนั้น มีความรักตั้งอยู่มั่นคงแล้ว ไม่มีที่จะหวั่นไหวในเรื่องทัสสนะเป็นธิดาผู้บังเกิดในพระอุระของพระพุทธองค์ ด้วยศรัทธาที่หยั่งรากลงแล้ว ดิฉันนั้นรื่นรมย์เที่ยวเล่นบันเทิงใจอยู่ ไม่มีสิ่งน่ากลัวแต่ที่ไหนๆ

ที่มา...

รัชชุมาลาวิมาน ว่าด้วยรัชชุมาลาวิมาน