ว่าด้วยเทวตาปัญหา ๓ ข้อ [ฆัตวาสูตร]

[๑๙๘] เทวดานั้น ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า

ฆ่าอะไรหนอจึงอยู่เป็นสุข ฆ่า

อะไรหนอจึงไม่เศร้าโศก ข้าแต่พระโคดม

พระองค์ชอบฆ่าอะไรซึ่งเป็นธรรมอันเดียว.

[๑๙๙] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

ฆ่าความโกรธเสียได้จึงอยู่เป็นสุข

ฆ่าความโกรธเสียจึงไม่เศร้าโศก แน่ะ

เทวดา พระอริยเจ้าทั้งหลาย สรรเสริญ

การฆ่าความโกรธ ซึ่งมีรากเป็นพิษ มี

ยอดหวาน เพราะฆ่าความโกรธนั้นเสีย

แล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก.

อรรถกถาฆัตวาสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในฆัตวาสูตรที่ ๑ แห่งฆัตวาวรรคต่อไป :-

บทว่า ฆตฺวา แปลว่า ฆ่าแล้ว. บทว่า สุข เสติ แปลว่า อยู่

เป็นสุข อธิบายว่า ชื่อว่า อยู่เป็นสุขเพราะไม่ต้องถูกแผดเผาด้วยความเร่าร้อน

คือ ความโกรธ. บทว่า น โสจติ แปลว่า ไม่เศร้าโศก อธิบายว่า ชื่อว่า

ไม่เศร้าโศก เพราะความที่โทมนัส คือความโกรธพินาศไปแล้ว. บทว่า

วิสมูลสฺส แปลว่า มีรากเป็นพิษ คือ มีวิบากเป็นทุกข์. บทว่า มธุรคฺคสฺส

แปลว่า มียอดหวาน อธิบายว่า เพราะด่าตอบบุคคลผู้ด่าแล้ว เพราะประหาร

ตอบบุคคลผู้ประหารแล้ว ความสบายย่อมเกิดขึ้น. ความโกรธนั้น ท่านกล่าว

ว่า มียอดหวาน หมายเอาความสุขนั้น. ในที่นี้ความสิ้นสุด ท่านกล่าวว่า ยอด

ดังนี้. บทว่า อริยา ได้แก่ พระอริยะทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น.

จบอรรถกถาฆัตวาสูตรที่ ๑