ว่าด้วยเรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี [มหาวิภังค์]

[เล่มที่ 4] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ทุติยภาค เล่ม ๒ - หน้าที่ 267

ข้อความบางตอนจาก ภูตคามวรรค

สิกขาบทที่ ๑ ว่าด้วยเรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี

ประชาชนพากันเพ่งโทษติเตียนโพนทะนาว่า ไฉนพวกพระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตร จึงได้ตัดต้นไม้เองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรทั้งหลาย ย่อมเบียดเบียนอินทรีย์อย่างหนึ่งซึ่งมีชีวะ

ภิกษุทั้งหลายได้ยินพวกเขาเพ่งโทษติเตียนโพนทะนาอยู่ บรรดาที่มักน้อยต่างพากันเพ่งโทษติเตียนโพนทะนาว่า ไฉนพวกภิกษุชาวรัฐอาฬวี จึงได้ตัดต้นไม้เองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า

พระผู้มีพระภาคเจ้า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้

พระบัญญัติ

๖๐.๑. เป็นปาจิตตีย์ ในเพราะพรากภูตคาม
เรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี จบ

สิกขาบทวิภังค์

[๓๕๕]  ที่ชื่อว่า ภูตคาม ได้แก่ พืช ๕ ชนิด คือพืชเกิดจากเหง้า ๑ พืชเกิดจากต้น ๑ พืชเกิดจากข้อ ๑ พืชเกิดจากยอด ๑ พืชเกิดจากเมล็ดเป็นที่ครบห้า ๑