ว่าด้วยสิ่งเดียวประเสริฐกว่าร้อยกว่าพัน [สหัสสวรรคที่ ๘]

[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒[เล่มที่ 41] -หน้าที่ 417

คาถาธรรมบท

สหัสสวรรคที่ ๘

ว่าด้วยสิ่งเดียวประเสริฐกว่าร้อยกว่าพัน

๑๐. ก็ผู้ใดมีปัญญาทราม มีใจตั้งมั่น พึงเป็น

อยู่ ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียวของผู้มีปัญญา มี

ฌาน ประเสริฐกว่า (ความเป็นอยู่ของผู้นั้น) .

๑๑. ก็ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรอันทราม

พึงเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียวของท่านผู้

ปรารภความเพียรมั่น ประเสริฐกว่าชีวิตของผู้นั้น. ๑๒. ก็ผู้ใดไม่เห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อม

อยู่ พึงเป็นอยู่ ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียวของ

ผู้เห็น ความเกิดและความเสื่อม ประเสริฐกว่า

ความเป็นอยู่ของผู้นั้น.

๑๓. ก็ผู้ใดไม่เห็นบทอันไม่ตาย พึงเป็นอยู่

๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้เห็นบทอันไม่

ตาย (พระนิพพาน) ประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ของผู้ นั้น.

๑๔. ผู้ใดไม่เห็นธรรมอันยอดเยี่ยม พึงเป็น

อยู่ ๑๐๐ ปี ความเป็นอยู่วันเดียว ของผู้เห็นธรรม

อันยอดเยี่ยม ประเสริฐกว่าความเป็นอยู่ของผู้นั้น.