สงสารช้าไป?
ระยะนี้ได้ยินข่าวที่น่าสลดใจหลายเรื่อง เช่น เรื่องตาอายุ ๗๙ ปี ข่มขืนหลานอายุ ๗ ขวบ หรือสาวพิการซ้ำซ้อนถูกคนในครอบครัวข่มขืนจนตั้งท้อง รู้สึกสงสารมากที่ช่าง ทำได้กับเด็กและผู้หญิงที่ไม่มีทางต่อสู้ แต่สงสารอย่างไรก็ไม่รู้จะช่วยเหลืออย่างไร เพราะเหตุการณ์นั้นก็ผ่านไปแล้ว คนทำผิดก็ได้รับโทษแล้ว แต่ความสงสารนั้นก็ยังฝังใจ
วันนี้ (วันเสาร์ที่ ๑๙ มิ.ย. ๕๓) ในชั่วโมงสนทนาธรรมที่มูลนิธิ มีผู้นำเรื่องเหตุการณ์ บ้านเมืองที่นำความเครียดและความคับแค้นใจมาสนทนา ความจริงเราก็อยากพูดคุย เรื่องนี้เหมือนกัน แต่เกรงว่าจะไม่สมควร เพราะเป็นเรื่องของความขัดแย้ง ในกลุ่มคนที่ มีหลายฝ่ายอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อท่านอาจารย์พูดว่า ต้องเป็นผู้ตรง เรื่องใดเป็นกุศลก็เป็น กุศล และเรื่องใดเป็นอกุศลก็เป็นอกุศล อย่างเรื่องเผา เกิดเพราะอกุศลจิต ไม่ใช่กุศล จิต ดังนั้นผู้นั้นก็ย่อมได้รับผลของอกุศลกรรมนั้น ทำไมพวกเราจึงสงสารช้า แทนที่จะ สงสารเมื่อเขาทำอกุศล กลับไปโกรธเกลียดเคียดแค้น ให้ตนเองเป็นอกุศลไปด้วย ถ้า สงสารว่าเขาจะได้รับผลของอกุศลที่ได้ทำไว้ เหมือนกับสงสารเด็กหญิงและหญิง พิการซ้ำซ้อนซึ่งช่วยตัวเองไม่ได้
ถ้าเกิดเมตตาจิตได้อย่างนี้มากๆ ก็จะดี คงจะช่วยรัฐบาลตามแผนปรองดองแห่งชาติ ได้แน่นอน
พวกเราสงสารช้าไปเสมอ แม้แต่จะได้ยินได้ฟังอย่างนี้ ก็ยังอยากให้พวกที่ทำ อกุศลกรรมได้รับผลเร็วๆ เพื่อจะได้สงสารจริงๆ เพราะตอนที่เห็นเขาทำอกุศลกรรมอยู่ ยังไงๆ ก็สงสารไม่ลง จิตช่างว่ายากจริงๆ
ท่านอาจารย์สรุปว่า ถ้ายังทำความดีไม่ได้ ก็เว้นการทำความชั่ว ก่อนจะถึงการทำจิต ให้บริสุทธิ์ และทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ใช่ใครเลย
ขอเรียนตามตรงเลยค่ะ ว่าเห็นใจทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ
เพราะคนนึงจะต้องได้รับผลของกรรมอย่างแน่นอน ส่วนอีกคนนึงกำลังรับผลของกรรม ที่ตัวเองได้เคยก่อไว้ (เมื่อไหร่ไม่รู้ เลยทำให้ดูเหมือนว่าเป็นผู้บริสุทธิ์) จะว่าไปแล้ว......ก็พอๆ กัน
น่าสงสารทั้งคู่ค่ะ
ขออนุโมทนาคุณไตรสรณคมน์ค่ะ ที่เข้าใจธรรมลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้เห็นว่า ทุกคน ต่างก็มีกรรมเป็นของของตนด้วยกันทั้งสิ้น รวมทั้งตัวเราด้วย ขอบคุณค่ะ
จะเห็นได้จากความวิจิตรของกรรม อายุแค่ ๗ ขวบกับสาวพิการ อกุศลกรรมยังตามให้ผล จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องสงสารช้าหรือเร็ว แต่เป็นผลของกรรมที่กำลังตามให้ผล เห็นได้จากทุกคนที่อยู่รอบข้าง ผลแตกต่างกันไป บางครั้งก็สงสัยและเหลือเชื่อเหมื่อนกันว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร ถ้าจะสนทนาเหตุการณ์บ้านเมื่องที่เป็นการเจริญธรรมก็น่าจะทำได้ ที่ไม่น่าจะถูกตั้งแต่ต้นคือเราอยู่ในการปกครองแบบประชาธิปไตย เป็นแบบเดียวที่ดีที่สุดและใช้อยู่เป็นระบอบที่ต้องหาเสียง เมื่อจะต้องหาเสียงก็จะต้องทำทุกอย่าง รวมทั้งการซื้อเสียงและที่ให้ได้ผลมากที่สุดคือการโกหก ในอดีตมีผู้โกหกและสำเร็จใหญ่โตก็คือฮิตเลอร์ถ้าเราฟังจากไม่ว่าจะสีอะไรพรรคไหน แล้วมีสติขณะฟังว่าเขากำลังโกหกอะไรกับเราก็จะรู้ว่าช่างพูดได้อย่างเหลือเชื่อ เพราะเมื่อได้อำนาจแล้วก็ไม่เห็นใครที่จะทำหน้าที่อันเป็นผลประโยชน์แก่ประชาชนคนไทยจริงๆ
เราผู้ศึกษาธรรม เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าไม่เคยโกหกเรา มีแต่ตรัสคำจริง ศีรษะนี้จึงต้องหมอบให้พระพุทธเจ้า ท่านสอนว่าทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ใช่ใครเลย ในโลกนี้ไม่ว่าจะเป็นใครที่ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า เมื่อจะให้เราเชื่อ
ก็จะต้องโกหกไม่ว่าจะทางใดก็ทางหนี่ง ครับ
การกระทำความเห็นให้ตรง ความเห็นที่ถูกต้อง คือ... เห็นว่ากุศลเป็นกุศล อกุศลเป็นอกุศล ถ้าใครยังไม่เห็นโทษของอกุศล ชวนกันโกรธมากๆ ขณะนั้นไม่ใช่...ทิฏฐชุกรรม ถ้าผู้ใดกำลังโกรธ กำลังซ้ำเติมผู้ที่ทำผิดไปแล้ว มีผู้ตักเตือน ช่วยเหลือเกื้อกูลให้คนนั้น เปลี่ยนจาก อกุศล เป็น กุศล เมื่อเห็นถูกต้องอย่างนี้จึงเป็น...ทิฏฐชุกรรม ซึ่งเป็นเบื้องต้นที่เริ่มเกื้อกูลให้กุศลกรรมอื่นเจริญขึ้น
ธรรมเตือนใจวันที่ : 6 ต.ค. 2547
ขออนุโมทนาครับ
