พูดในกาลอันสมควร ไม่พูดในกาลอันไม่สมควร

กราบท่านอาจารย์สุจินต์ ท่านกล่าวเรื่องที่เป็นจริงซึ่งเกิดกับตัวเรณูเอง (ยังมีตัวตนจริงๆ ค่ะ) เพราะขณะฟังธรรม สนทนาธรรม แต่ขณะนั้นอาจไม่ใช่โอกาสของการระลึกศึกษาสิ่งที่ท่านอาจารย์เรียกว่าตัวธรรมะ แต่ถึงแม้บางขณะพูดคุยสนทนากันเรื่องอื่น การสังเกตตัวธรรมะก็เกิดขึ้นได้ตามความเข้าใจที่สะสมมาจากการฟังธรรมะที่ท่านอาจารย์นำมาแสดงเป็นเหตุนั่นเอง เพราะไม่ว่าจะสนทนาเรื่องอะไร ก็มีสภาพธรรมให้ศึกษาเช่นเดียวกัน

ตัวเองยังไม่ดีอยู่มาก กล่าวไปตามอารมณ์แล้วก็มานั่งเสียใจทีหลัง นี่แหละคนมีกิเลส

ขออนุโมทนาครับ