ภิกษุประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการจักเจริญงอกงามในธรรมวินัย [อานันทสูตร]

ว่าด้วยภิกษุประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการจักเจริญงอกงามในธรรมวินัยนี้

[๘๒] ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า

ถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วพระ-

ผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสกะท่านพระอานนท์ว่า ดูก่อนอานนท์ ภิกษุเป็นผู้

ไม่มีศรัทธา จักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ในธรรมวินัยนี้ ข้อนี้ไม่เป็น

ฐานะที่จะมีได้ ภิกษุเป็นผู้ทุศีล... ภิกษุเป็นผู้มีการสดับน้อย ... ภิกษุ

เป็นผู้ว่ายาก... ภิกษุเป็นผู้มีมิตรชั่ว ...ภิกษุเป็นผู้เกียจคร้าน ...ภิกษุเป็น

ผู้มีสติเลอะเลือน ...ภิกษุเป็นผู้ไม่สันโดษ . . . ภิกษุเป็นผู้มีความปรารถนา

ลามก ...ภิกษุเป็นผู้มีความเห็นผิด จักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ใน

ธรรมวินัยนี้ ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ ดูก่อนอานนท์ ภิกษุประกอบ

ด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล จักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ในธรรมวินัย

นี้ ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้.

ดูก่อนอานนท์ ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา จักถึงความงอกงามไพบูลย์ใน

ธรรมวินัยนี้ ข้อนี้จึงเป็นฐานะที่มีได้ ภิกษุเป็นผู้มีศีล ... ภิกษุเป็นพหูสูต

ทรงไว้ซึ่งสุตะ ...ภิกษุเป็นผู้มีมิตรดีงาม ...ภิกษุเป็นผู้ปรารภความเพียร

... ภิกษุเป็นผู้มีสติตั้งมั่น ... ภิกษุเป็นผู้สันโดษ ... ภิกษุเป็นผู้มีความ

ปรารถนาน้อย ...ภิกษุเป็นผู้มีความเห็นชอบ จักถึงความเจริญงอกงาม

ไพบูลย์ในธรรมวินัยนี้ ข้อนี้จึงเป็นฐานะที่มีได้ ดูก่อนอานนท์ ภิกษุ

ประกอบด้วยธรรม ๑๐ ประการนี้แล จึงถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ใน

ธรรมวินัยนี้ ข้อนี้เป็นฐานะที่มีได้.

จบอานันทสูตรที่ ๒