ผู้ไร้กิเลสสามารถครองตัวในรูปแบบฆราวาสต่อได้หรือไม่

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 445

ข้อความบางตอนจากอรรถกถาเตวิชชวิจฉสูตร .......... บทว่า นตฺถิ โข วจฺฉ ดูก่อนวัจฉะ ไม่มีเลย คือ ผู้ยังไม่ละคิหิสังโยชน์ ชื่อว่าจะทำที่สุดทุกข์ย่อมไม่มี. แม้บุคคลเหล่าใดดำรงเพศคฤหัสถ์คือ สันตติมหาอำมาตย์ อุคคเสนะ เศรษฐีบุตร วีตโสกธารกะ ก็บรรลุพระอรหัตได้. แม้บุคคลเหล่านั้น ก็ยังความใคร่ในสังขารทั้งปวงให้แห้งไปด้วยมรรคแล้วบรรลุได้. แต่เมื่อบรรลุแล้วก็ไม่ตั้งอยู่ด้วยเพศนั้น. ชื่อว่าเพศคฤหัสถ์นี้เลว ไม่สามารถทรงคุณอันสูงสุดไว้ได้. เพราะฉะนั้น ผู้ตั้งอยู่ในเพศคฤหัสถ์นั้น บรรลุพระอรหัตแล้วย่อมบวช หรือปรินิพพานในวันนั้นเอง. แต่ภุมมเทวดายังดำรงอยู่ได้. เพราะเหตุไร. เพราะมีโอกาสที่จะแฝงตัวอยู่ได้.ฯลฯ

"มีโอกาสที่จะแฝงตัวอยู่ได้" น่าจะหมายถึง สถานที่หลีกเร้นที่เหมาะสม

อยากทราบว่านิพพานใช้กับผู้ที่มีชีวิตอยู่ (จิตหมดกิเลส) ได้หรือไม่ค่ะ

คำว่า นิพพาน ใช้กับผู้ที่มีชีวิตอยู่ได้ หมายถึง กิเลสนิพพาน

ขอบพระคุณค่ะ

ดังนั้นผู้ที่มีชีวิตอยู่ได้โดยจิตหมดกิเลส (กิเลสนิพพาน) ย่อมหมายถึง พระ

อริยบุคคลขั้นสูงสุด ก็คือพระอรหันต์บุคคลเท่านั้น ไม่ทราบว่าดิฉันเข้าใจถูกต้อง

หรือไม่ค่ะ