เครื่องปรุงแต่งให้สติและปัญญาเกิดขึ้น
ธรรมทั้งปวง เป็นอนัตตา ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เมื่อมีความเข้าใจที่มั่นคงในความเป็นจริงของสภาพธรรม ก็จะรู้ได้ว่า ไม่มีตัวตัวตนที่เจริญสติ ไม่มีตัวเราทำสติให้เกิด แต่สตินั่นเองเกิดขึ้น หรือ เจริญขึ้น ซึ่งจะเห็นได้ว่า สติก็เป็นอนัตตาเกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย แล้วก็ดับไป
ถ้าไม่อาศัยการฟังเรื่องของสภาพธรรมซึ่งเป็นสิ่งที่มีจริงเป็นปกติ บ่อยๆ เนืองๆ จนมีความเข้าใจเพิ่มขึ้นไปตามลำดับแล้ว ย่อมไม่ได้เหตุได้ปัจจัยให้สติเกิดขึ้นหรือเจริญขึ้นได้ เพราะเหตุว่าที่ตั้งให้สติระลึกและปัญญารู้ตามความเป็นจริง คือ สภาพธรรมที่มีในขณะนี้นั่นเอง ซึ่งไม่พ้นไปจากสภาพธรรมที่กำลังปรากฏเกิดขึ้นเป็นไปในชีวิตประจำวัน ทั้งทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้นทางกายและทางใจ
เพราะฉะนั้น จึงต้องอาศัยการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมพิจารณาพระธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ให้มีความเข้าใจที่ถูกต้อง เพื่อเป็นเครื่องปรุงแต่งให้สติและปัญญาเกิดขึ้น ระลึกรู้ตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ซึ่งจะเป็นไปเพื่อการละคลายความยึดถือในสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่าเป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นตัวตนได้ ครับ
ฟังแค่หนึ่ง แต่ต้องพิจารณาให้ถึงร้อย ...ถ้าเพียงฟังแล้วจำไว้ แต่ไม่นำมาพิจารณาสภาพธรรมที่กำลัีงปรากฎเลย ก็ไม่สามารถเป็นปัญญาเพื่อขัดเกลากิเลสได้เลย
ขอขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ธัมมะทั้งปวง เป็นอนัตตา ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน ฟังพระธัมมเพื่อ เป็นเครื่องปรุงแต่งให้สติและปัญญา เกิดขึ้น
กราบอนุโมทนาครับ
ฟัง พิจรณา บ่อยๆ เนืองๆ อบรมไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเป็นความเข้าใจแห่งตน นี่คือสภาพธรรมที่เรียกว่าเพียร ไม่ใช่ตนอยากทำให้เพียรเกิด แต่ธรรมะเพียรเกิด
สาธุค่ะ
จริงๆ แล้วจิตเป็นอกุศลมากแต่ละขณะ นี่คือ การระลึกสภาพธรรมของตนเอง โทสะ โลภะ เพรียบ เต็มไปหมด ว้าวุ่นกับสิ่งที่มากระทบ ฟังพระธรรมก็นาน แต่กิเลสมาก ก็ต้องฟังต่อไปไม่ท้อแท้ เป็นธรรมดาจริงๆ ถ้ายามใดสติเกิดบ้างก็เข้าใจว่าไม่ใช่เรา แต่เป็นธรรมที่เกิด อีกนาน หนทางที่ไกลแสนไกล เพื่อความไม่ประมาท ต้องเจริญกุศลทุกประการ แต่ไม่ใช่เราเจริญ เป็นธรรมทำกิจของธรรมนั้นๆ
การศึกษาพระธรรมต้องเป็นผู้ละเอียด
