แนวทางแก้อกุศลจิต

ในพระไตรปิฎก พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงพระธรรม โดยนัยต่างๆ ก็เพื่อละอกุศลธรรม และเพื่อการเจริญขึ้นของ กุศลธรรม ผู้ที่ฟังพระธรรมในยุคนั้น ท่านก็ละอกุศลธรรม ได้ตามสมควรแก่ อัธยาศัยของแต่ละท่าน ผู้ที่สะสมความเข้าใจถูกในสภาพธรรม ตามความเป็นจริง ย่อมไม่หวั่นไหวใน อกุศลธรรม ย่อมเห็นถูกต้องตรงตามพระธรรมว่า เป็นเพียงธรรมะอย่างหนึ่ง ดังนั้น ถ้าเป็นเราไปพยายามรู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ ด้วยความเป็นเรา ก็เป็นเราทั้งนั้น ไม่พ้นจากความเป็นเราไปได้ แต่ถ้าศึกษาพระธรรม แล้วค่อยๆ เข้าใจขึ้น ว่าทุกขณะในชีวิตเป็นเพียงธรรมะ ย่อมไม่หลงไปทำอย่างอื่นครับ

ขณะใดที่สติเกิด ขณะนั้นเป็นเครื่องกั้นของอกุศล สติมีหลายขั้น ตั้งแต่ ขั้นทาน ขั้นศีล ขั้นภาวนา และ การที่จะเป็นผู้มีสติ ที่ระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรม ที่กำลังปรากฏขณะนี้ ต้องเป็นผู้ที่สะสมกุศลมากๆ สั่งสมการฟังธรรม สั่งสมความเข้าใจ และพิจารณาธรรมค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

อกุศลเกิดขึ้นเป็นสิ่งที่มีจริง การละอกุศลมีหลายระดับ ละด้วยกุศลประการต่างๆ แต่การจะละอกุศลอันเป็นหนทางดับกิเลสได้จริงๆ นั้นคือรู้จักตัวอกุศล รู้จักอย่างไร รู้ด้วยสติและปัญญาเพราะฉะนั้นความเห็นถูกคือปัญญาจะต้องรู้ว่าสติคือะไร ปัญญาคืออะไรเพราะไม่เช่นนั้นก็สำคัญว่าเป็นสติและปัญญา ซึ่งจริงๆ แล้วไม่ใช่ก็ได้

สติไม่ได้หมายถึง การรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เช่น เดินก็รู้ว่าเดิน ยืนก็รู้ว่ายืน รู้ว่ากำลังอ่านหนังสืออยู่ นั่นไม่ใช่สติ สติเป็นธรรมฝ่ายดีเกิด เกิดกับจิต ที่เป็นกุศลจิตเป็นต้น การรู้ว่าทำอะไรอยู่ ไม่ใช่กุศล คือไม่เป็นไปใน ทาน ศีล ภาวนา ดังนั้นจะกล่าวว่ามีสติไม่ได้ครับ เด็กเมื่อถามว่าทำอะไรอยู่ เด็กก็รู้ ถามคนไม่ศึกษาธรรมว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ เขาก็รู้ แต่ไม่ใช่สติที่เป็นในกุศลธรรมครับ

การอบรมปัญญาที่เป็นสติปัฏฐานที่ถูกต้อง คือเข้าใจถึงสติและปัญญาว่า ไม่ใช่การไปจดจ้องหรือตามรู้ใน อกุศลที่เกิดแล้ว หรือตามรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ แต่แล้วแต่สติและปัญญาว่าจะเกิดรู้หรือไม่ เพราะสภาพธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา แม้สติและปัญญาก็เป็นอนัตตา ก่อนอื่นจึงจะต้องเข้าใจว่าธรรมคืออะไร เพื่อจะได้เข้าใจถูก และสติ ปัญญาย่อมเกิดระลึกรู้ในตัวธรรมจริงๆ ครับ ขออนุโมทนา อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ