สติปัฏฐาน 4

๑.หมายถึงไม่หลงลืมสติ คือมีสติและสัมปชัญญะ ๒. บาลีคือ กาเย กายานุปัสฺสี การพิจารณาเป็นกิจของปัญญา ซึ่งมีหลายระดับ ขั้นสูงคือ อนุปัสสนา ๗ ขั้นอบรมเริ่มตั้งแต่การพิจารณาด้วยความเข้าใจ คือมีสัมปชัญญะในขณะนั้น ไม่ใช่คิดแบบธรรมดา๓.ภายในหมายถึง กายที่ยึดถือว่าเป็นของเรา ภายนอกหมายถึงผู้อื่น๔.คำว่า "ธรรม"ในกายานุปัสสนาหมายถึงรูปที่ยึดถือว่าเป็นกาย และไม่ใช่เพียงคิดแต่ต้องรู้จริงๆ

ขออนุโมทนา

๒. บาลีคือ กาเย กายานุปัสฺสี การพิจารณาเป็นกิจของปัญญา ซึ่งมีหลายระดับ ขั้นสูงคือ อนุปัสสนา ๗ ขั้นอบรมเริ่มตั้งแต่การพิจารณาด้วยความเข้าใจ คือมีสัมปชัญญะในขณะนั้น ไม่ใช่คิดแบบธรรมดา

ขอความกระจ่างอีกนิดครับ ยังคงไม่ค่อยเข้าใจครับ ที่ว่าไม่ใช่คิดแบบธรรมดาเป็นเช่นไร ครับ หรือจะหมายถึง เมื่อมีสติระลึกรู้กายถ้ามีปัญญาประกอบ จะประจัก ต่อหน้าต่อตาเลยถึงสภาวะไตรลักษณ์ ของกายเลย ว่า เป็นเพียงธาตุ ไม่ใช่สัตว์บุคคลเราเขา

เพราะ คำวาพิจารณา ผมยังเข้าใจ ว่า เป็นการคิด

หรือคำว่าพิจาณา ในบาลี ตีความต่างจาก คำว่าพิจารณาที่ใช้ทางโลกครับ เพราะ เห็นข้อความในข้อ 2 ว่า ปัญญาพิจารณาเป็นเรื่องของอนุปัสสนา ๗ ขั้น ฉะนั้น การใช่คำว่าพิจารณอาจทำให้ผู้ที่ไม่ได้ศึกษาไขว้เขวได้ว่า เป็นเพียงการนึกคิดธรรมดา ซึ่งคงต้องศึกษาอย่างละเอียด

ขอความกรุณา แจง อนุปัสสนา 7 ขั้น ให้ด้วยได้หรือไม่ครับ

กราบขอบพระคุณครับ

คำว่า พิจารณา ที่ใช้กันทั่วๆ ไป หมายถึง การคิด แต่ในภาษาธรรมมีความหมายที่กว้างกว่านั้นคือมีหลายระดับขั้น ตั้งแต่ขั้นต้นจนถึงขั้นสูง เริ่มตั้งแต่การพิจารณาไตร่ตรองตามพระธรรมที่ศึกษามา การพิจารณาสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ การประจักษ์แจ้งด้วยวิปัสสนาญาณ เป็นต้นท่านก็ใช้คำว่า พิจารณาครับ เช่นข้อความจากอรรถกถาสติปัฏฐานสูตรตอนหนึ่งว่า ....จริงอย่างนั้น ภิกษุผู้ปฏิบัติ กาเย กายานุปัสสนาปฏิปทา (ข้อปฏิบัติว่าด้วยการพิจารณากายในกาย) นี้ พึงทราบว่า จะพิจารณาเห็นกายนี้ ด้วยอำนาจของอนุปัสสนา ๗ ประการ มีอนิจจานุปัสสนาเป็นต้น คือจะพิจารณาเห็นโดยความเป็นของไม่เที่ยง ไม่ใช่จะพิจารณาเห็นโดยความเป็นของเที่ยง จะพิจารณาเห็นโดยเป็นทุกข์ ไม่ใช้จะพิจารณาเห็นโดยเป็นสุข ...อนุปัสสนาขอเชิญคลิกอ่านที่

อนุปัสสนา ๗ และ มหาวิปัสนา ๑๘

อนุปัสสนา ๗ [อรรถกถาญาตัฏฐญาณุทเทส]

ขออนุโมทนาค่ะ

ขณะที่ประเสริฐที่สุด คือขณะที่มีโอกาสฟังธรรมแล้วเข้าใจ แล้วสติปัฏฐานเกิดค่ะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับความเห็นที่ ๕ ค่ะ

ขออนุโมทนา

สติปัฏฐาน 4 ...มีหลายระดับขั้นมาก เป็นเรื่องที่ละเอียดมาก และแตกแขนงไปกว้างมาก

เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง ผมอยากให้มูลนิธิฯ พิจารณาการทำเป็นหนังสือเรื่อง สติปัฏฐาน โดยเฉพาะออกมาซักเล่มนึง , รวมเอา สมถภาวนา และ วิปัสสนาภาวนา ไว้ด้วย ก็ยิ่งดีครับ

สติปัฏฐาน นั้นควรแก่การศึกษาให้ละเอียด เพราะผู้ที่เข้าใจผิดนั้นมีมากจริงๆ

ขอขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอแสดงความคิดเห็นในเรื่องของความเข้าใจ ครับ

จริงๆ แล้วมีการใช้ คำทางโลก ตีความความหมายทางธรรม ซึ่ง บ่อยครั้ง คลาดเคลื่อนจากสถาวะ เช่น ฟังธรรมแล้วเข้าใจ ตามความเห็นของผม ไม่ใช่เข้าใจแต่เป็นเพียงเข้าสมอง โดยใช้ตรรกความคิด

ถ้าจะให้เข้าใจจริงๆ คือเข้าไปในจิตในใจ คือจิตคล้อยตามสถาพปรมัตฐจริงๆ จะเกิดเมื่อเจริญสติปัฏฐานอยู่เนื่องๆ จนมีความรู้ขี้มมา เมื่อรู้จะเป็นการรู้แบบรู้สึกจากใจมิใช่การจากการคิดเปรียบเทียบโดยเหตุผล อย่างเช่นผมเข้าใจว่า ทุกสิ่ง เป็นไตรกลักษณ แต่ ถ้าว่า ตามจิตใจ แล้วยังไม่คล้อยตามยังเห็นเป็น สุข บ้างทุกบ้าง สวยบ้างไม่สวยบ้าง

ขอถามครับ

ได้ยินมาว่า ปัจจัย ที่ให้สติ เกิดคือ การที่สติมีการจดจำสถาวะได้แม่นยำ หรือเรียกว่า ถิรสัญญา

คนหาจากพระไตรปิฎก online กลับไม่ พบคำนี้

รบกวนถามผู้รุ้ว่า ถิรสัญญาเป็นปัจจัยให้สติเกิดหรือไม่ครับ และ เป็นสติทีมีการจดจำสภาะวธรรมได้แม่ยำใช่หรือไม่ครับ

ในลักขณาทิจตุกะ ของสติ แสดงเหตุใกล้ของสติว่า ถิรสัญญาปทัฏฐานา มีสัญญา

มั่งคงเป็นเหตุใกล้ ..... ....ควรจะเป็นสัญญาที่จำสภาพธรรมอย่างถูกต้องที่มั่นคง

ไม่ใช่จำอย่างอื่น อนึ่งโดยนัยพระสูตรหลายสูตร แสดงเหตุเกิดสติ มีนัยที่ต่างกัน

กับนัยนี้ก็มี ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มเติมที่

เหตุให้เกิดสติสัมปชัญญะและสติปัฏฐาน [ตัณหาสูตร]

สัญญา เป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติได้อย่างไร? สติเกิดขึ้นจากอะไรเป็นปัจจัยทำให้เกิดสติครับ

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณอย่างสูงครับ สำหรับ ความกระจ่าง

ขอบคุณ และขออนุโมทนา ค่ะ