สัจจบารมี - ทำให้เป็นผู้ตรง ทั้งกาย ทั้งวาจา ใจ

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรม โดย ท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

... เพราะฉะนั้น ต้องอาศัยสัจจะเป็นบารมีหนึ่ง ที่จะทำให้เป็นผู้ตรง ทั้งกาย ทั้งวาจา ใจ ในการเจริญกุศลทุกขั้น แม้ในขั้นของทาน ในขั้นของศีล ในขั้นของภาวนา ถ้ามิฉะนั้น ก็จะทำให้เป็นผู้ที่ถูกอกุศลพัดพาไป ...

... สัจจะ ก็หมายถึงกุศลจิต ซึ่งตรงต่อการที่จะอบรมเจริญกุศล เพื่อเป็นบารมียิ่งขึ้น ไม่คลาดเคลื่อนจากความคิดที่เป็นไปในกุศล ตั้งใจที่จะละเว้นการเบียดเบียนผู้อื่น ด้วยวาจาที่ไม่น่าฟัง เพราะรู้ว่าทำให้คนอื่นเสียใจ แต่ว่าบางครั้งเวลาที่โกรธ ก็ลืมสัจจะนั้นเสียแล้ว หรือว่าไม่ตรงต่อการที่จะเป็นผู้ที่ยับยั้งการที่จะไม่พูดวาจา ที่ไม่น่าฟังนั้น

นี่ก็แสดงให้เห็นว่า สัจจะต้องเป็นบารมี ซึ่งเป็นบริวารของปัญญา ถ้าปราศจากปัญญาแล้ว ต่อให้มีความคิด มีความพยายาม สักเท่าไร ก็ไม่สามารถที่จะเป็นไปได้ เพราะเหตุว่า กิเลสมีกำลังมาก ด้วยเหตุนี้จึงต้องพากเพียรที่จะรู้ว่าสัจจะนั้น ต้องตรงและจริงใจ ต่อการที่จะบำเพ็ญกุศล ไม่คลาดเคลื่อนไป แต่ว่ากาละใดที่คลาดเคลื่อนไป กาละนั้นก็รู้ว่ายังไม่สมบูรณ์ เมื่อมีปัญญาพร้อมด้วยสัมปชัญญะ สติที่รู้ว่าขณะนั้นพลาดพลั้ง ก็จะเป็นปัจจัยให้สำรวมระมัดระวังต่อไปได้

แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีจุดหมายเสียเลย แล้วก็คิดว่า สัจจะไม่สำคัญในการที่จะรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่ถูก เพราะเหตุว่า สัจจะเป็นความจริงที่ประเสริฐ อริยสัจจ เป็นความจริงที่ทำให้ผู้ประจักษ์ความจริงนั้นเป็นพระอริยบุคคล และขณะนี้ทุกคนก็พยายามที่จะฟังและเข้าใจสัจจธรรม เรื่องอื่นก็ไม่มีประโยชน์ในชีวิตเท่ากับเรื่องจริงของสภาพธรรม

เพราะฉะนั้น ทุกคนจึงขวนขวายพากเพียรที่จะเข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏ และพยายามทุกทาง ที่จะบำเพ็ญกุศลอื่นๆ เพื่อที่จะให้ประจักษ์แจ้งลักษณะของสภาพธรรมตามที่ได้ฟังแล้ว เพราะเหตุว่า รู้อยู่ว่า ขณะนี้สภาพธรรมกำลังเกิดดับ ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แต่กิเลสมาก ... เพราะฉะนั้น ต้องอาศัยสัจจะ เป็นบารมีหนึ่ง