ไม่ชื่อว่าเป็นมุนีเพราะความเป็นผู้นิ่ง

[เล่มที่ 43] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ -หน้าที่ 87

ลักษณะมุนีและผู้ไม่ใช่มุนี

พระศาสดาทรงสดับความนั้นตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย เราไม่กล่าวว่า ' มุนี ' เพราะเหตุสักว่าเป็นผู้นิ่ง; เพราะคนบางพวกไม่รู้ ย่อมไม่พูด,บางพวกไม่พูด เพราะความ เป็นผู้ไม่แกล้วกล้า, บางพวกไม่พูด เพราะตระหนี่ว่า ' คนเหล่าอื่นอย่ารู้เนื้อความ อันดียิ่งนี้ของเรา; เพราะฉะนั้นคนไม่ชื่อว่าเป็นมุนี เพราะเหตุสักว่าเป็นคนนิ่ง, แต่ชื่อว่าเป็นมุนี เพราะยังบาปให้สงบ." ดังนี้แล้ว ได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า :- " บุคคลเขลา ไม่รู้โดยปกติ ไม่ชื่อว่าเป็นมุนี

เพราะความเป็นผู้นิ่ง, ส่วนผู้ใดเป็นบัณฑิตถือธรรม อันประเสริฐ ดุจบุคคลประคองตาชั่ง เว้นบาป ทั้งหลาย, ผู้นั้นเป็นมุนี, ผู้นั้นเป็นมุนี เพราะเหตุ นั้น; ผู้ใดรู้อรรถทั้งสองในโลก, ผู้นั้นเรากล่าวว่า ' เป็นมุนี ' เพราะเหตุนั้น."