กฏัตตาวาปนกรรม ..2

ตามเนื้อเรื่องพระพุทธองค์ทรงแสดงว่า เป็นผลของอดีตกรรม การกระทำนั้นต้องเป็นกรรม จึงมีผลของกรรม ตามพยัญชนะที่ว่า..... จึงให้โอสถอีกขนานหนึ่ง ได้กระทำการถ่ายโดยการสำรอกออก ...

ขอเชิญอ่านรายละเอียดจากอรรถกถา

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๑ - หน้าที่ 235 การถ่ายด้วยการลงพระโลหิต ชื่อว่า อติสาระ โรคบิด. ได้ยินว่าในอดีตกาล พระโพธิสัตว์บังเกิดในตระกูลคหบดี เลี้ยงชีพด้วยเวชกรรม พระโพธิสัตว์นั้น เมื่อจะเยียวยาบุตรของเศรษฐีคนหนึ่งผู้ถูกโรคครอบงำจึงปรุงยาแล้วเยียวยา อาศัยความประมาท ในการให้ไทยธรรมของบุตรเศรษฐีนั้น จึงให้โอสถอีกขนานหนึ่ง ได้กระทำการถ่ายโดยการสำรอกออก เศรษฐีได้ให้ทรัพย์เป็นอันมาก. ด้วยวิบากของกรรมนั้น พระ-โพธิสัตว์ จึงได้ถูกอาพาธด้วยโรคลงโลหิตครอบงำในภพที่เกิดแล้วๆ ในอัตภาพหลังสุดแม้นี้ ในปรินิพพานสมัย จึงได้มีการถ่ายด้วยการลงพระ-โลหิต ในขณะที่เสวยสูกรมัททวะ ที่นายจุนทะกัมมารบุตรปรุงถวาย พร้อมกับพระกระยาหาร อันมีทิพโอชะที่เทวดาในจักรวาลทั้งสิ้นใส่ลงไว้. กำลังช้างแสนโกฏิเชือก ได้ถึงความสิ้นไป. ในวันเพ็ญเดือน ๖ พระผู้มี-พระภาคเจ้าเสด็จดำเนินไปเพื่อต้องการปรินิพพานในเมืองกุสินารา ประ-ทับนั่งในที่หลายแห่ง ระหายน้ำ ทรงดื่มน้ำ ทรงถึงเมืองกุสินาราด้วย ความลำบากอย่างมหันต์ แล้วเสด็จปรินิพพานในเวลาปัจจุสมัยใกล้รุ่ง.แม้พระผู้เป็นเจ้าของไตรโลกเห็นปานนี้ กรรมเก่าก็ไม่ละเว้น. ด้วยเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า เราเป็นหมอรักษาโรค ได้ถ่ายยาบุตรของเศรษฐี ด้วย วิบากของกรรมนั้น โรคปักขันทิกาพาธจึงมีแก่เรา.

แสดงว่าพระองค์ทำโดยมีเจตนา จากการได้รับไทยธรรม จึงทำลงไปหรือครับ

ตามเนื้อเรื่องเข้าใจว่า พระโพธิสัตว์ มีเจตนา ให้ยาเพื่อถ่าย

ผลที่เหลือคือ ชาติสุดท้าย ถ่ายเป็นโลหิต..