ความเพียรที่แยบคายต้องเป็นปกติ

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ผู้ฟัง ปฏิบัติมานานก็รู้สึกว่ายังไม่แยบคาย ไม่ลึกซึ้งยังเหมือนกับ

ท่านอาจารย์ ไม่แยบคาย เพราะว่าขณะนั้นไม่ใช่ปกติ ถ้าเป็นความเพียรที่แยบคาย ต้องในขณะเป็นปกติอย่างนี้ แล้วสติเกิดแม้เพียงเล็กน้อย ก็รู้ว่าขณะนั้นสติกำลังระลึกที่ลักษณะของสภาพธรรม แล้วค่อยๆ เข้าใจขึ้น ในลักษณะของสภาพธรรมเป็นปกติ ความเพียรที่แยบคายต้องเป็นปกติ ถ้าผิดปกติคือไม่แยบคาย ถ้าเพียรตามปกติ คือในขณะนี้เป็นปกติทุกอย่าง ถ้าเรี่มที่จะจดจ้องที่หนึ่งที่ใด นั่นคือ ผิดปกติ ไม่ใช่เป็นการที่แล้วแต่ สภาพธรรมจะเกิด จะปรากฏ แล้วสติก็ ระลึกทางตาเป็นปกติ ทางหู......ทางกายเป็นปกติ ทางใจ เป็นปกติ