บุตรบูชามารดาบิดา [พรหมสูตร]

[เล่มที่ 45] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หน้าที่ 668

๗. พรหมสูตร

[๒๘๖] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ตระกูลใด บุตรบูชามารดาและบิดาอยู่ในเรือนของตน ตระกูลนั้นชื่อว่ามีพรหม มีบุรพเทวดา มีบุรพาจารย์ มีอาหุไนยบุคคล ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

คำว่าพรหม เป็นชื่อของมารดาและบิดา

คำว่าบุรพเทวดา เป็นชื่อของมารดาและบิดา

คำว่าบุรพาจารย์ เป็นชื่อของมารดาและบิดา

คำว่าอาหุไนยบุคคล เป็นชื่อของมารดาและบิดา

ข้อนั้นเพราะเหตุไร

เพราะมารดาและบิดาเป็นผู้มีอุปการะมาก เป็นผู้ถนอมเลี้ยง เป็นผู้แสดงโลกนี้แก่บุตร. มารดาและบิดาเราตถาคตกล่าวว่าเป็นพรหม เป็นบุรพาจารย์เป็นอาหุไนยบุคคลของบุตร เพราะเป็นผู้อนุเคราะห์บุตร เพราะเหตุนั้นแหละบัณฑิตพึงนอบน้อมและพึงสักการะมารดาและบิดาทั้งสองนั้นด้วยข้าว น้ำ ผ้าที่นอน การขัดสี การให้อาบน้ำ และการล้างเท้า บัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญบุคคลนั้นในโลกนี้ทีเดียว เพราะการปฏิบัติในมารดาและบิดาบุคคลนั้นละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์.