ไม่คบคนพาล

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑

ข้อความบางตอนจากอรรถกถามงคลสูตร พาลํ น ปสฺเส น สุเณ น จ พาเลน สํวเส

พาเลนลฺลาปสลฺลาปํ น กเร น จ โรจเย. ไม่ควรพบพาล ไม่ควรพึง ไม่ควรอยู่ร่วมกับพาล ไม่พึงทำการเจรจาปราศรัยกับพาล และไม่ควรชอบใจ.

อนยํ นยติ ทุมฺเมโธ อธุรายํ นิยุญฺชติ ทุนฺนโย เสยฺยโส โหติ สมฺมา วุตฺโต ปกุปฺปติ วินยํ โส น ชานาติ สาธุ ตสฺส อทสฺสนํ. คนปัญญาทราม ย่อมแนะนำข้อที่ไม่ควรแนะนำ ย่อมประกอบคนไว้ในกิจที่มิใช่ธุระ การแนะนำเขาก็ แสนยาก เพราะเขาถูกว่ากล่าวโดยดี ก็โกรธ พาลนั้น ไม่รู้จักวินัย การไม่เห็นเขาเสียได้ก็เป็นการดี.