รู้ตัวว่าผิดแล้วสารภาพผิด [กัสสปมันทิยชาดก]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 450

๒. กัสสปมันทิยชาดก

ว่าด้วยรู้ตัวว่าผิดแล้วสารภาพผิด

[๕๔๗] ถ้าแม้สัตบุรุษทั้งหลายวิวาทกัน ก็กลับ เชื่อมกันได้สนิทโดยเร็ว ส่วนคนพาลทั้ง- หลายย่อมแตกกันเหมือนภาชนะดิน เขา ย่อมไม่ถึงความสงบเวรกันได้เลย

[๕๔๘] ผู้ใดรู้โทษที่ตนล่วงแล้ว ๑ ผู้ใดรู้แสดง โทษ ๑ คนทั้งสองนั้นย่อมพร้อมเพรียงกัน ยิ่งขึ้น ความสนิทสนมของเขาย่อมไม่เสื่อมคลาย.

[๕๔๙] ผู้ใด เมื่อคนเหล่าอื่นล่วงเกินกัน ตน เองสามารถจะเชื่อมให้สนิทสนมได้ ผู้นั้น แลชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐยิ่ง ผู้นำภาระไป ผู้ ทรงธุระไว้